Maż ją bił przez tyle lat, w końcu, jak zaszła w ciążę, zdecydowała się odejść od męża i zacząć nowe życie. Poznała tego Szymona, który najpierw pomógł jej w szpitalu, a potem zaopiekował się nią i Szymkiem. Był opiekuńczy, troskliwy, czuły, miał dobry kontakt z tym małym. Co prawda, był trochę młodszy od Izy, ale to chyba nie przeszkoda. Mogli tworzyć udany, szczęśliwy związek i Szymek miałby szansę na szczęśliwe dzieciństwo. Miałby kochającą matkę i ojca.
Ale Iza wróciła do męża, bo powiedział, że się zmienił, więc się do niego wprowadziła. Widocznie zatęskniła za tym horrorem, który jej robił wcześniej w domu, albo zrobiło jej się szkoda Rafała i wróciła do niego z litości. Na początku było ok, Rafał nic złego nie robił, naobiecywał jej, że będą szczęśliwą rodziną i będzie super, ale potem jak rzucił w nią tą szklanką i to z powodu jakiejś pierdoły, to dla Izy to powinien być wyraźny sygnał, że to znowu się zaczyna. W końcu ile już razy tak było, że najpierw jest dobrze, a potem wszystko zaczyna się od początku.
Jak ta Iza chce tak żyć, to nikt jej nie zabrania, ale ona ma małe dziecko, ja to bym się bała z takim facetem w jednym mieszkaniu przebywać, a co dopiero jeszcze z dzieckiem. Przecież on może coś zrobić temu Szymkowi, jest nieobliczalny!

A teraz jeszcze ta cała Iza się obraziła na Szymona nie wiadomo o co i jak tylko go zobaczy, to od razu jakieś intrygi podejrzewa. ;/