O tym, że ludzie marudzą na zakończenie, wiadomo mi było już sporo wcześniej zanim sam ten serial skończyłem. Zauważyłem, że zwykle w takich przypadkach albo zgadzam się całkowicie, albo równie całkowicie się nie zgadzam.
Po obejrzeniu stwierdzam przypadek numer 2.
Zanim przejdę do rzeczy, muszę przyznać, że właściwie to się wystraszyłem. Odpalając ostatni odcinek nie wiedziałem, że trwa on dłużej. A tak się złożyło, że w okolicy tej półgodziny, może 40 minut trafiła się ta scena, w której Cavil/John/1 miał przehandlować Herę za wiedzę o odradzaniu. Wtedy pomyślałem "jak tak się to skończy, to rzucę się z okna". Jakże wielka była moja radość, kiedy okazało się, że stamtąd do końca jeszcze daleko.

Ale przechodząc do meritum: Głównym powodem narzekania na zakończenie BSG są rzekome luźne sznurki. Szczerze powiedziawszy, nie czuję tego. Mało, uważam, że tego typu zamknięcie jest o wiele lepsze niż absolutne podomykanie wszystkiego. Smaczek w postaci niejasności na temat Starbuck (czy była jednym z aniołów? Dlaczego więc miała fizyczną postać? Skąd wziął się viper?) był w sam raz. Transcendentne postacie "Gaiusa" i "Capriki" w introspekcji nakreślające ogrom tej nieskończonej pętli zrobiły na mnie wrażenie większe niż rozmowa z Sovereignem w analogicznej scenie rewelacji z Mass Effecta. Sam motyw wspomnianej cykliczności i to, jak bardzo trafnym utworem okazuje się być "All Along The Watchtower" w warstwie lirycznej. A skoro już jestem przy tym utworze, to bardzo podobało mi się to, że transkrypcja na klawisze pianina okazała się być koordynatami na Ziemię. Pomysłowe, zaskakujące i będące jeszcze jednym kawałkiem układanki, który wskoczył na swoje miejsce.
Mówi się, że wyjaśnienie wydarzeń jako boskiego planu nosi znamiona deus ex machiny. Pytam więc: dlaczego? Same postacie aniołów Capriki i Gaiusa w ostatnim dialogu podsumowują sprawę całkiem dobrze, a Six na dodatek wychodzi z teorią, że każda iteracja ma swój koniec. Tak naprawdę nigdy nie dowiemy się, czy boski plan istnieje czy nie. I bardzo dobrze.

Jedno, co mnie boli to to, że opera okazała się być kompletnie pominięta i nieistotna. Fakt, wizja się spełniła, ale nic z niej nie wynikło. Poza tą jedną rzeczą nie mogę znaleźć nic, co bolałoby mnie w tym zakończeniu.

BSG skończyłem około tydzień temu. Fiction lag trzyma mnie dalej i trzymać będzie jeszcze jakiś czas. Nie wiem jak wy, ale ja czapkę z głowy zdejmuję. Śmiem stwierdzić, że to najlepszy nieanimowany serial, jaki widziałem.