Pamiętacie serial "Prison break", gdzie główny bohater wiedział rzeczy, o których nie mógł mieć najmniejszego pojęcia? Sceny, gdzie w jednym ujęciu bohaterowie utknęli w rozbitym samochodzie, zmierza do nich policja, ale w kolejnym ujęciu są już setki metrów dalej? W Berlinie jest jeszcze lepiej. Absurd goni absurd. Sieci tuneli i katakumb w podziemiach kempingu na zadupiu, żeby umożliwić bohaterom ucieczkę, magiczne teleportacje na tysiące kilometrów i wszechobecne jasnowidztwo. Postaci komunikują się za sprawą telepatii, zaginają czasoprzestrzeń i materializują wszelkie obiekty, których akurat potrzebują. Zawód, naprawdę ciężko się to ogląda, kiedy scenarzyści na kazdym kroku plują widzowi w twarz swoimi durnymi pomysłami. Po prostu nie da się Berlina oglądać na poważnie.