I to mimo, że przez dobrą połowę dosyć się nudziłam - jakoś nie byłam w stanie się wciągnąć, może dlatego, że w sumie to miałam ochotę na jakieś romansidło, a nie kryminał :P
Ale nawet nie zauważyłam, kiedy historia absolutnie mnie pochłonęła.
Wspaniale rozplanowana intryga, każde wydarzenie ma znaczenie, a kiedy wydaje się, że oto wszystko się wyjaśniło (a do końca zostały jeszcze 3 czy 4 odcinki, więc niby o czym one będą?!) okazuje się, że mamy do czynienia z sekretami, które albo zostały wcześniej ledwie zasugerowane, albo w ogóle się ich nie spodziewaliśmy.

Ale zakończenie...
Cóż, domyślałam się, że na happy end raczej nie ma co liczyć, ale mimo wszystko nie spodziewałam się, że biedny Joon aż tak się poświęci :( Aczkolwiek nie rozumiem co jego istnienie - jako człowieka czy Ponurego Żniwiarza - miało wspólnego ze zdolnościami Ha Ram...

A tak już zupełnie nawiasem - gdyby nie zachowywał się jak typowy samiec-idiota, który oczywiście wszystkie problemy musi rozwiązać sam, bo gdzieżby miała mu pomóc słaba kobietka, tylko zaufałby jej i w odpowiednim czasie wszystko opowiedział, to pewnie nie musiałby potem uciekać się do aż tak drastycznego rozwiązania, bo Ha Ram dźwignęłaby wtedy prawdę o swojej roli w zabiciu Joona :/