Eeee tam;) Ja nie czułam żadnego powinowactwa z bohaterami, po prostu wkręciłam się w fabułę i sposób opowiedzenia historii. W sumie to mnie większość tych postaci irytowała, włącznie z Waltem. Sympatią darzyłam i kibicowałam Pinkmanowi, nie ukrywam że głównie z powodu buźki;) Zawsze miałam słabość do kurduplowatych blondynów;)

:) O tym mowa. Może być tak, ze w Jessiem pewnie znalazłaś najwięcej podobieństw do siebie ;)Lubimy tych, którzy są do nas podobni albo inaczej: podobieństwo jest bliższe Walta i stąd irytuje. Mnie Walt wnerwiał potem nawet przerażał a Jessiego było mi najczęściej żal. Ale fakt, że darzyłam go sympaią chyba dlatego, że jako jedyny mimo wszystko miał "ludzkie" odruchy? (Też lubię blondynów ale raczej w typie Davida Bacon'a, Eda Harris'a)

Tak, masz rację i taki był właśnie zamysł twórców;) Bryan niejednokrotnie powtarzał w wywiadach, że chcieli ukazać w tym serialu, że KAŻDY może stać się niebezpiecznym człowiekiem - wystarczą tylko odpowiednie okoliczności. Nie na darmo w serialu jest mnóstwo nawiązań do "Władcy much" - jednej z najbardziej wstrząsających powieści XX w., która wychodziła z założenia, że w naturze człowieka jest czynienie zła. Motyw muchy jako symbolu szatana jest bardzo wyraźnie zarysowany - najpierw sławetny odcinek "Fly", kiedy Walter stara się zło w sobie zabić (ostatecznie udaje się to Jessemu - co jasno ukazuje dalszy przebieg fabuły), w 5 sezonie Walt już nie chce zabijać muchy brzęczącej mu nad głową, ba, kilka razy jest filmowany na tle wielkiego plakatu z budową muchy. To bardzo znaczące - Walter sam stał się władcą much, a więc szatanem.
Chyba najbardziej w tym serialu podobało mi się to, że ostatecznie każdy z bohaterów broke badXD Nie ma pozytywnych postaci, każdy mniej lub więcej ma coś za kołnierzem. Właściwie najlepiej widać to na przykładzie Hanka - z dobrego gliny stał się bezwzględnym tropicielem szwagra, który nie zważał na nic (cyniczny komentarz o Jessim: "Jesli Walt go zabije - bardzo dobrze, bo my to sfilmujemy"). Z przyjaciela i członka rodziny Waltera, Hank stał się jego morderczym wrogiem. Przecież tak łatwo mógł powiedzieć: "Wynoś się stąd z lub bez rodziny i nigdy nie wracaj". Ale ambicja wygrała z troską o najbliższą rodzinę - wystarczyło podejrzenie szwagra, jeden niepewny dowód, aby chciał go zdeptać jak robaka. I tutaj kontrast do postawy potwora-Walta, który mimo wszystko chciał poświęcić dosłownie wszystko (swoją wolność i pieniądze), byle uratować życie Hankowi. Nikt w tym serialu nie jest jednoznaczny (może oprócz Holly;p) i dlatego tak go uwielbiam.