BB jest świetnym serialem. Moim zdaniem jego siłą jest wysoki realizm. Historia zwykłego, szarego nauczyciela który postanawia zająć się produkcją narkotyków – właściwie, brzmi jak pomysł na banalny serial sensacyjny klasy B. Ale wiarygodność charakterów i akcji sprawiała, że aż człowiek sam się zastanawiał: czy mój stary belfer od chemii z liceum byłby zdolny do tego samego co Walt, w podobnej sytuacji?

Niestety – moim zdaniem – w ostatnich sezonach akcja serialu w pewnych aspektach zaczęła rozjeżdżać się z logiką.

Nie chcę być źle zrozumiana, więc zaznaczam wyraźnie: uważam BB za świetny serial, który mimo wszystko ciągle trzyma wysoki poziom. Jednak było kilka rzeczy, które na tle perfekcyjnej całości, uderzyły mnie brakiem logiki.

Nie będę wyciągać takich drobiazgów jak np. czy możliwe jest zniszczenie dowodów zdeponowanych w policyjnym magazynie za pomocą elektromagnesu przez grubą betonową ścianę. Nie wspomnę też jak śmieszyło mnie, gdy podłożyli podsłuch w biurku Hanka i że potem każdy szczegół śledztwa był omawiany właśnie przy tym biurku, jakby Hank miał tyłek przyklejony do krzesła i nigdy nie wychodził. Nie będę roztrząsać jak to możliwe że w tym Albuquerque domów tak potwornie zarobaczonych, zaszczurzonych czy zadżumionych, by trzeba było wyprowadzać rodzinę i wpuszczać trujący gaz było AŻ TYLE (3-4 w tygodniu). Takie czepianie się nie ma sensu bo każdy może napisać że „to jak najbardziej możliwe bo…” i szybko zrobiłaby się dyskusja na tysiąc stron. Skupię się tylko na najważniejszych absurdach które mnie uderzyły.

Zaczęło się od Gusa. Nie potrafię zrozumieć, dlaczego on się zgodził pracować z Waltem…

Gus został wykreowany na inteligentnego, opanowanego i bardzo rozważnego człowieka. Ma już swojego chemika - Gale’a, który gotuje narkotyk o 96% czystości. Walter umie osiągnąć 99%. Pewnie 99% jest lepsze niż 96%. Może czyta to jakiś koneser mety, to niech się wypowie. Ja rozumiem, że te 3% robi różnicę. Ale chyba nie aż tak wielką, żeby zaufać człowiekowi, który przyszedł praktycznie z ulicy, przyprowadził na spotkanie naćpanego dzieciaka którego nazywa swoim wspólnikiem, i z błyskiem szaleństwa w oku opowiada bajki o ogromnych pieniądzach. Człowiek taki jak Gus, który 20 lat z mozołem budował podwójną firmę (kurczaki/amfetamina), urządzał podziemne laboratorium, dobierał ludzi, organizował dystrybucję - ma cholernie dużo do stracenia. Walt nie ma do stracenia właściwie nic. Gus angażuje Walta, mimo że ma Gale’a. Gale jest idealnym człowiekiem dla Gusa: nie sprawia kłopotów, uwielbia swoją pracę i nie ma ambicji na „ciągle więcej”; poza tym jest samotny i psa z kulawą nogą nie obchodzi, dokąd chodzi do pracy (bez urazy, Gale). Czyli dokładne przeciwieństwo sytuacji Walta. No, ale Gus nie mógł tego wiedzieć, bo jakoś nie przyszło mu do głowy żeby prześwietlić swojego nowego kandydata do pracy w tajnym laboratorium przy produkcji mety.

Może ktoś mi to wyjaśni, chętnie wysłucham argumentów, ale póki co, dla mnie sytuacja kiedy Gus zgadza się na współpracę z obcym człowiekiem, a kilka dni potem zupełnym PRZYPADKIEM dowiaduje się, że szwagier tego faceta pracuje w DEA, a jeszcze później, że Walt jest na czarnej liście kartelu, jest po prostu śmieszna i oderwana od jakichkolwiek realiów. Oczywiście mogę się mylić, bo wyznam szczerze, że z prowadzeniem narkotykowego biznesu nie mam doświadczenia. Może podstawą w tej branży jest bezwarunkowe zaufanie do każdego obcego który zaproponuje „ugotuję ci trochę mety”?

Także to był dla mnie zgrzyt, lecz serial nadal był świetny. Ale kiedy nadszedł 5 sezon, miałam już wrażenie że oglądam jakiś zupełnie inny serial.

Kiedy Walter zamordował Gusa, kiedy wszystko się posypało, a dowody mogące zaprowadzić wszystkich za kratki trafiły w ręce policji, znowu zdarzyło się coś niewiarygodnego. Mianowicie NIKT NIE UCIEKŁ.

Dlaczego Mike po prostu nie spakował kasy, nie wziął wnuczki i nie zniknął? Mógł przeżyć w spokoju emeryturę gdzieś za granicą pod innym nazwiskiem; przecież miał dla kogo żyć. W prawdziwym świecie pewnie tak by to się skończyło. Ale to by było zbyt proste. Zamiast tego Mike pojechał do Walta, co prawda najpierw trochę pomachał bronią, jednak w końcu zgodził się pomóc mu zniszczyć dowody. A potem nawet założyli nową spółkę! Mike wcześniej latami pracował dla Gusa, gdzie wszystko chodziło jak w zegarku, wszyscy byli zadowoleni i w spokoju zarabiali wielkie pieniądze. Na oczach Mike’a Walt w ciągu miesiąca zniszczył imperium Gusa, po drodze zabijając Gale’a, a na końcu samego Gusa. Już nie wspominając o tym, że w międzyczasie Walt i Jesse zdążyli ściągnąć na głowę Gusa zarówno kartel jak i DEA.

Mimo to Mike został, by pracować z Walterem, z tym człowiekiem-demolką! W żaden sposób nie mogę tego ogarnąć. Według mnie to największa lipa tego serialu.

Goodman owszem chciał rzucić to wszystko i wyjechać, ale wtedy Walter powiedział mu „we’re done when i say we’re done”, no i Saul został. Tekst „we’re done …” stał się dla niektórych kultowy, no bo tak fajnie brzmi, mimo że nie stoją za nim żadne argumenty. Walt nie miał żadnych ludzi, kontaktów, żadnego asa w rękawie, nie miał NIC poza swoimi umiejętnościami gotowania. Ciekawe co by mu zrobił Walt gdyby Saul nie posłuchał? Wsiadłby w swoje auto i szukał go po całych Stanach? Życzę powodzenia.

Widzę to tak: próbowali na siłę zrobić z Walta wielkiego geniusza i badassa, i to w najbardziej prymitywny sposób - czyli robiąc z wszystkich wokół idiotów. I to mi się bardzo nie podoba.

Produkcja o wysokim poziomie wiarygodności przykuwa do ekranu wyjątkowo mocno. Widz wczuwa się w akcję i próbuje przewidzieć co się stanie, wybierając z puli zdarzeń realnych. Jest to możliwe ponieważ człowiek czuje, że tamten świat działa na takich samych zasadach, jak ten prawdziwy; rozumie go. To co jest możliwe tu, jest możliwe tez tam (i odwrotnie). Tymczasem zupełnie inaczej ogląda się produkcje, gdzie realizm jest mocno ponaciągany. Można jedynie biernie gapić się w ekran i przyjmować wszystko to co się widzi, i nic poza tym.

Jak wspomniałam, mam do BB ogromny sentyment i czekam na 11 sierpnia tak jak wszyscy, ale dla mnie to już nie to samo. W ostatnim odcinku Hank skojarzył, że to jego szwagier jest Heisenbergiem, więc teraz emocje powinny sięgać zenitu. A jednak nie zastanawiam się gorączkowo jak Walt z tego wybrnie. Po prostu czekam z zainteresowaniem na to co twórcy przygotowali. I chyba nic mnie nie zdziwi. Jak się okaże że Walt skorumpował szwagra z DEA a Juniora zatrudnił do sprzedaży mety w jego gimnazjum oraz kazał do siebie mówić per Godfather, przyjmę to na chłodno.

Mimo wszystko z całych sił życzę twórcom godnego zakończenia serii.