Hehe, widzę, że głupiś i życia nie znasz. Ten serial, tak jak wszelkie tego typu seriale - sagi rodzinne jest celowo uproszczony żeby jego target nie miał problemu ze zrozumieniem prostych przekazów. To jest rzecz dla kobiet, kur domowych w różnym wieku, one uwielbiają takie historie, właśnie tak prosto i banalnie napisane, zwykłe życiowe rozterki, zdrady, zejścia, rozejścia, wypadki w rodzinie. Ten serial był w tym wyjątkowo skuteczny bo miał najwyższą oglądalność spośród wszystkich produkcji Hallmark w historii istnienia tego kanału. 55 letnią Karen z Karoliny Północnej naprawdę nie interesuje, czy córka dramatopisarka będzie cytować Szekspira. Wystarczy, że zostanie powiedziane, że jest dramatopisarką, uwiarygodnione pokazaniem jakiejś sceny z maszyną do pisania albo w teatrze i gotowe. To samo z każdą postacią. Liczy się oglądanie ich życia, problemów dnia codziennego. Tylko tyle i aż tyle.

Dokładnie. Denerwujące, mdłe pioseneczki Trace'a-przewijałam. Córki same komplikujące sobie życie, zwłaszcza w kwestiach uczuciowych-Jess machająca łapami i piszcząca w każdej scenie, Bree marszcząca twarz i sprawiająca wrażenie trochę nienormalnej no i boska Abby w ogóle nie wspierająca swojego faceta w jego zawrotnej karierze. Kevin z ZSP w jednym odcinku-a jakże- a w następnych cacy. Już chyba ten Connor najlepszy, taki miły głupek:) Tak, wiem, to dla Hamerykanów:)

Ufff. Oglądam 3 odcinek (pełna nadziei na zmianę. Haha) i płaczę ze smutku nad wywaleniem pieniędzy na tak potężne guano. Żałośnie płaskie, pozbawione choćby cienia prawdy. Kobieta wychodząca z jeziora, w którym pływała, z suchymi włosami i z pełnym makijażem. Makijaż u każdej zresztą od rana do nocy. W sumie w nocy też. Uśmiech i akuratnosc do porzygu. Dialogi brzmiące jak zestaw sekwencji mniej lub bardziej udanych z Coelho.