Zdecydowanie się zgadzam, mimo że moim ulubionym dziełem od mojego Mistrza Watanabe jest Samurai Champloo.
"Podłoże fabularne jest płytkie i tandetne, jednakże sama fabuła genialna" -> dokładnie, choć myślę że ma to swój urok :)
Shinichiro Watanabe jest mistrzem kreski, klimatu.. cholera! wszystkiego właściwie! :)

W tym tytule nic nie jest przypadkowe. Ludzie tam każda nutka w soundtracku jest po coś. Jest jak puls, odmierza rytm bicia serca. Każda scena, każda linijka tekstu to w zasadzie mała cząstka składowa czegoś większego - epickiego.
Zmierzam do tego, że jeśli nawet sam ogólny zarys fabuły "w pigułce" jawi się jako płytki, może oklepany - to to też nie jest przypadkiem i co więcej, pewnie już z założenia miało być atutem.
Ten tytuł wyznaczył standardy zajebistości w gatunku anime.

A scena ze Spykiem lecącym z okna katedry w rytm "Green Bird" to chyba najbardziej epicka scena w dziejach czegokolwiek co pojawiło się na ekranie kin, telewizorów czy komputerów odkąd i na nich można obejrzeć film czy serial.

Zgadzam się. Kreska świetna, jak na stare, dobre hity. Soundtrack, uwielbiam.