Nie wiem czemu, ale Sailor Moon przerodziła się w moją osobistą obsesję, ilekroć biorę jakieś anime i zaczynam oglądać, po odcinku, dwóch, paru, dostrzegam o ile Sailor Moon było lepsze i wszystko do niej porównuję. Co tam, anime, w ogóle jakikolwiek film i nie ważne czy to serial amerykański, film włoski, koreański, czy drama japońska, albo telenowela z Wenezueli. Oglądam sobie np. 3 odcinek czegoś i zaczynam tęsknić za Sailor Moon, włączam wtedy sobie jakieś piękne mv z tym anime i oglądam je 10x pod rząd przez godzinę :D Naprawdę taka schiza. Wszystko porównuję do Sailor Moon i chyba tylko Death Note dorównywało cudowi temu anime. Powiadają niektórzy że co w tym takiego, że istnieje masa ambitnych, dojrzałych anime, a to można najwyżej wysoko ocenić poprzez sentyment z dzieciństwa. Że jest ono naiwne, mówi, że dobro zawsze zwycięży i dobre serce powiedzie cię ku zwycięstwu. A po prawdzie kto ma miękkie serce ten ma twardą dupę. No może coś w tym jest ale i tak uważam Sailor Moon za anime, nie, za- film, serial, dramę, telenowelę, i wszystko to razem wzięte, mojego życia. Anime to ma ważne przesłanie, albowiem pokazuje, że odwaga i przyjaciele są najbardziej cenną rzeczą w życiu. Kocham ten rodzaj poczucia humoru, który jest tutaj pokazany, taki nieprzesadzony, normalny, sytuacje które mogą się każdemu nam przytrafić w zwykły dzień, humor taki nieco dziecięcy w pewien sposób co jest urocze, osobiście bardzo podoba mi się romantyczna strona pokazana w Sailor Moon, pod względem romansu, to moje ulubione anime i manga w tym sensie, jest to naprawdę ukazane w taki niezwykły, magiczny, uczuciowy, trochę idealistyczny sposób, a zarazem taki niewinny, czysty. Jest tu też nieco nagości, ale nie w zboczony sposób i w sposób strawny dla dzieci i młodszych także. Co jest w tym cudowne to te sytuacje z życia, które każdemu z nas mogłyby się przydarzyć, ta taka codzienność, zwykłość, normalność przemawia do nas jako do prostych zwykłych ludzi, którzy doskonale rozumieją Usagi i jej przyjaciół oraz ich sytuacje. Osobiście obejrzałam po 10 latach 3 razy to anime, ostatnio jakieś 70% niego i zostały mi tylko odcinki, które też oglądałam ale wyselekcjonowałam sobie te ciekawe sceny, pominęłam te gorsze i walki które przebiegają wg tego samego schematu. Zostały mi więc tylko trochę mniej ciekawe momenty, które jednak sobie i tak obejrzę, na razie zawsze jak włączam tomi się nie chce, oraz seria "Super S", którą uważam za porażkę i nie dam rady oglądać :P Czasem już nie mogę, to włączam moje ulubione odcinki oglądam 30 raz z rzędu i 5x pod rząd :P Co ciekawe, w necie nie mogłam znaleźć wersji po polsku bez lektora i z w miarę porządną jakością, co więcej po angielsku to samo- only dubbing or bad quality :P Ja mam na szczęście wszystko na kompie. Miałam mieć format i przeżywałam że zostaną one usunięte i pozostanę bez Czarodziejki na zawsze, a przynajmniej dopóki ktoś się nie zlituje nie wrzuci online. Na szczęście dało się zachować. Niektóre odcinki mają złą jakość ale już przymykam na to oko, bo bez dubbingu ciężko coś znaleźć w tym internecie :P Niemniej muszę się przyznać, jestem osobą, która cierpi na czystą obsesję Sailorki i chorobę zwaną Sailoryzmem, po prostu częstotliwość myślenia o tym zakrawa o fanatzym. Co gorsza, cholender nie ma żadnego forum po pl o tym anime. 4 lata temu zarejestrowałam się na znanym Mizunoworld, było już prawie obumarłe ale 5 osób na krzyż wchodziło i komentowaliśmy swoje posty. 2 lata temu jakoś je usunęli. Szukałąm dobrego forum znalazłam jedno ale wygląda trochę na nieuczęszczane. Na filmwebie też rozmowa się nie klei, wchodzą tutaj chyba raz na Ruski rok :P Moje znajome nie pamiętają już za bardzo Sailorek, a te które oglądają jeszcze czasem anime nie odświeżały tematu,. więc nie mam z kim o tym gadać, a często czuję dużą potrzebę. Cóz taka moja Moonies- mania :P