Serial oczywiście jest kultowy, ma w sobie coś takiego, że nie da się przejść obok niego obojętnie, mimo że to luźna komedia z luźną fabułą. Natomiast sam Karwowski to typowy konformistyczny wytwór PRL-u, podporządkowany systemowi, mający cele i ambicje zgodne z oczekiwaniami tego systemu i to bardzo widać. Podłapuje komunistyczną nowomowę i jej używa. Jak szwagier proponuje mu pracę, to nie mówi, że "mam już pracę", tylko "jestem potrzebny tutaj". Wmówili mu, że jest ważny, a jak przyszło do otwarcia Trasy Łazienkowskiej, to był po prostu jednym z nierozpoznawalnych gapiów - tylko tyle. Jak z Maliniakiem poszedł w miasto, to okazało się, że to Maliniak ma znajomych, poważanie i szacunek i że w sumie, choć w pracy jest irytujący, to poza pracą jest równiachą. A Karwowski, który nosił głowę wysoko i uważał się za nie wiadomo kogo, był zewsząd przepędzanym nikim. Sztywniak, nudziarz, spolegliwy, nieasertywny. Np. nie rozpoznał kolegi granego przez Maklakiewicza i nie umiał mu tego wprost powiedzieć, potem leciał po piwo trenerom, a wcześniej dał się pobić sąsiadom. No ale jak rozumiem taka była konwencja serialu i wizja tej postaci.

Zwróciłem jeszcze uwagę na to, że rodzice narzekali na dzieciaki, które spędzają czas pod trzepakiem. Z dzisiejszej perspektywy wydaje się to nieprawdopodobne. Nie wiedziano wtedy, że za 40 lat trzepak to będzie legendarna sprawa i najlepsze wspomnienia. I nie wiedziano, że będzie się narzekało, ale właśnie na to, że nie ma już dzieciaków pod trzepakiem. Odniosłem też wrażenie, że w 17 odcinku ten inżynier Bliniak, który jechał z Karwowskim do Budapesztu, to był SB-ek wysłany do obserwacji Karwowskiego, choć oczywiście w serialu tego nie powiedziano.