Nie wiem na ile twórcy serialu trzymają się książki,ale ten serial to farsa. Ma zmarnowany potencjał. Podoba mi się to świeże podejście do wampira - ujawnienie się światu, syntetyczna krew,a jednoczesne zachowanie starych reguł (co jest ostatnimi czasy niemodne, ironicznie) - wampir pijący krew, zabijające go światło czy niemożność wejścia do domu człowieka bez wcześniejszego zaproszenia. Jednak ta ciekawa koncepcja zginęła pod natłokiem śmiesznej fabuły, idiotycznych dialogów i bezbarwnych, nudnych bohaterów.

Odczego tu zacząć? Może od zaznaczenia,że widziałam wszystkie trzy sezony, jakie się dotąd ukazały, nie oceniam więc tego serialu powierzchowie. Uwielbiam tematykę wampirów, interesuję się tym już od ładnych paru lat, z chęcią sięgam po wszystkie produkcje z wampirami jakie znajdę.
Ten serial nazwałabym jednak "Zmierzchem" dla dorosłych. Co prawda serial, w przeciwieństwie do tego nędznego filmu,nie pozbawia wampira wamiryzmu,ale poziomem fabuły może z nim spokojnie konkurować.

Bohaterowie. Nudni, przewidywalni, nijacy. Niestety, nie wystarczy para kłów,żeby bohater już był fascynujący. Począwszy od głównej bohaterki - miła, uczciwa,ale "walcząca o swojego ukochanego kiedy trzeba". o kim mowa? można wpisac jakiekolwiek imię z jakiegokolwiek podrzędnego serialiku i będzie pasować. Jej brat - jak ładnie go określiła Tara - "Jason sam ledwo zdaje sobie sprawę z tego,że myśli". Typowy "wsiowy głupek", zaliczający wszystko co się rusza. Najpierw rafia do sekty anty-wampirzej (jeden z najśmieszniejszych wątków drugiego sezonu, ścisła czołówka), prawie zostaje policjantem bez zdawania czegokolwiek,ale też jest , mówiąc delikatnie, pierwszym Casanową w okolicy - nie przepuści żadnej i nigdzie (ba, nawet studzi temperament i poucza tych, którzy chcą zająć jego miejsce na podium "pierwszego Casanowy w Bon Temps"). Kuriozalne? Podobał mi się jeszcze wątek Mary Ann - menady, szamanki, która swoimi czarami wciągała w seksualne orgie wszystkich mieszkańców. Ubaw po pachy. Jeszcze wspomnę o Lorenie, złym charakterze niczym z fotoopowieści z Bravo. "zła wampirzyca, która chce zabrać Billa Sookie,ale na końcu i tak wszyscy się przekonują, jaką zlą kobietą była". I mozna by tak wymieniac i wymieniać... Wszystkich ich łączy jedno - są przewidywalni jak ramówka Polsatu na Boże Narodzenie. Wszyscy są jednowymiarowi.

Kolejną sprawą są dialogi. Zacytuję fragment dialogu między Billem a Sookie z jednego z odcinków trzeciej serii :
-Sookie, jesteś wróżką. - mówi śmiertelnie poważny Bill z tą samą miną od jakiś 35 odcinków
- Ale k. beznadzieja. - odpowiada mu Sookie

Mam się śmiać czy płakać, bo chyba przestałam nadążąć? To mialo dowodzić jej zawodu,że jest tylko wróżką? Może była w takim szoku? Czy to może miała być taka "naturalna" wypowiedź (może była improwizowana? ironizuję.)? Tak czy inaczej - takie dialogi to piszę i ja na kolanie. Żenujący poziom.

Nie wierzę,że ten serial ma tylu widzów i zdobywa tyle nagród. Za co? Ciekawych bohaterów? Nie sądzę. Ciekawą fabułę? W kategorii "komedia roku" mogę się zgodzić. W każdej innej zaprzeczam.