Najbardziej powszechny i często trudno wykrywalny stopień zaburzeń osobowości z uwagi na wysoką umiejętność naśladowania właściwych zachowań społeczno-emocjonalnych w otoczeniu, a co za tym idzie - kamuflaż (manipulację emocjonalną, inteligencję, niekoniecznie wysoką, wystarczy przeciętna, więzy rodzinne, które powodują, iż najbliższe osoby nie są w stanie "widzieć trzeźwo" - mają zaburzony obraz rodzica/rodzeństwa). Może występować w każdej rodzinie, i nie mieć żadnych przyczyn w rodzinie pochodzenia (negatywne wzorce nie muszą być przenoszone z domu rodzinnego, innymi słowy - nie musi to być rodzina dysfunkcjonalna). Cechuje ją przede wszystkim wysoki poziom agresji, potrzeby kontroli, władzy psychicznej i emocjonalnej nad drugim człowiekiem, bardzo zaniżone poczucie wartości, które jest dekompensowane zachowaniami skrajnymi jak przemoc różnego typu, brak wyrzutów sumienia i empatii, bardzo często "dwie twarze" , ta druga (ukryta/maskowana) pojawia się jedynie w sytuacjach ekstremalnych, a ta pierwsza - udawana - socjologicznie poprawna - jest dla podtrzymania wizerunku, relacji i korzyści z nich płynących. Wiek nie ma znaczenia, z tym zaburzeniem (w kierunku psychopaty) człowiek się rodzi. Jakakolwiek terapia - jedynie złudzeniem.