Powiedziałbym, że bardziej "duchowy" i skłaniający do refleksji.

Do tego lepiej ułożony i wyważony, bez skrajnie absurdalnych scen, które w pierwszym sezonie wywoływały dysonans poznawczy i psuły ogólną ocenę.

A postać Żeni to chyba najbardziej chwytający za serce pozytywny bohater, którego widziałem do tej pory.