Przeczytałem 5 tomów Fundacji autorstwa Asimova, pozostałe trzy (2, 3 i 4) napisane przez innych jeszcze nie. Mimo upływu znacznego czasu, jeszcze wiele z nich pamiętam, dlatego oglądanie serialu wywołało u mnie najpierw niepokój co do mojej pamięci, a później rozżalenie, że to kompletnie inna historia. Było to dla mnie bardzo rozczarowujące. Ale do czasu. Po 6-tym odcinku zrozumiałem, że serial ten trzeba odbierać tak samo jak serial o Wiedźminie oparty na dwóch pierwszych tomach opowiadań mistrza Sapkowskiego w opozycji do fabuły kapitalnej gry CD Projekt, która zupełnie jest inna aniżeli książka i jest świetna. Być może nawet lepsza od opowiadań Sapkosia. Dopiero jak to sobie uświadomiłem, przyszedł spokój i nareszcie mogę sycić wzrok cudownymi obrazami, fajną grą aktorów, piękną animacją komputerową technologii przyszłości. A książki cyklu „Fundacja”? Dla mnie pozostaną dalej cudem ludzkiego intelektu i wyobraźni, opowiadające niezwykłe wydarzenia z wymyślonej przyszłości ludzkości, powodujące, że jeszcze dziś, po trzech dziesięcioleciach życia od ich przeczytania, mam ją nieźle w pamięci. Tak samo jak z siedmio, czy ośmio księgiem Sapkowskiego. Również lekturą, że palce lizać, a które przeczytałem dopiero w ubiegłym roku. Dlatego chyba nie ma co rozdzierać szat nad różnicą fabuły w filmie Fundacja a treścią dzieła Asimova. Może to i dobrze, że jest różna. Mamy przez to zupełnie nową historię w cudownej formie. Brawo Apple TV.