- scena miłosna państwa Underwood czyli "wciśnij przycisk"

- Frank przy grobie ojca, no go inaczej bym nie zrozumiała, że ma problemy z ojcem? Może jedno pomyślane zdanie zamiast siki na ławę?

- cała akcja z Claire jako ambasador, no nie chcę mi się wierzyć, że by do tego doszło... nikt racjonalnie myślący tego nie zrobiłby

- wolałam poprzednią fryzurę Dunbar

- Frank nawet nie udaje, że ma szczątkowe pojęcie o władzy, czuję jak się poci...

- kolejne kawa na ławę, czyli akcja z Jezusem... kontrowersyjne, ale czy jakoś inaczej nie dało się przekazać jakim człowiekiem jest Frank?

- kilka przebitek jak Frank gardzi Donaldem - może raz, a dobrze?

- nikt tam nie przewidział, jak się może zachować ten homoseksualista?

- kompletny brak charyzmy Franka, jak mówi, tym swoim strasznym, wyuczony "podniosłym" tonem...

- Frank przy Petrovie okazał się małym psim gówienkiem, a nie politykiem

- tak bardzo chcieli Freddiego, że będzie przycinał wiecznie krzaki?

- Doug, który jednak nie odciął się od swojej nowej wódy, jaką jest bycie usłużnym i wartościowym dla Franka? ciekawa postać, ale jego usługiwanie... Szczerze mówiąc bardziej by mnie obeszło, gdyby on porzucił Franka, nie Claire...

- I made you a president - kolejna kawa na ławę...

- niby wzięcie siłą Claire przez Franka - kolejna łopatologia...

ach, obejrzałam wersję brytyjską i już nie potrafię tak się zachwycać prostackim Frankiem...