Zakończenie serialu z alternatywnej rzeczywistości:

**Scena na peronie**
Ted stoi na peronie w deszczu, spoglądając na Tracy pod żółtym parasolem. Kamera zbliża się na ich spojrzenia. Oboje są uśmiechnięci, a Ted zaczyna swój wewnętrzny monolog:

> Ted (voice-over): "To była ona. Dziewczyna, którą czekałem całe życie. Każda zła randka, każda pomyłka, każda chwila wątpliwości prowadziła mnie tutaj. Do Tracy McConnell. I wtedy już wiedziałem — była warta każdej sekundy czekania."

Przechodzą do rozmowy, w której odkrywają jak w przeszłości ich ścieżki się przecinały. Kamera odjeżdża, ukazując ich pod żółtym parasolem, gdy muzyka narasta.

**Przejście do teraźniejszości**
Kamera płynnie przechodzi do salonu rodziny Mosby. Ted kończy swoją opowieść. Dzieci, siedzące na kanapie, reagują.

> Córka (z przekornym uśmiechem): "Niesamowita historia, tato, ale mam wrażenie, jakbyśmy tu siedzieli 10 lat."
> Syn (dodając z uśmiechem): "Serio, tato, tyle zawiłości? Mogłeś powiedzieć: 'Poznałem ją na peronie w deszczu' i już."

Ted uśmiecha się, zmieszany, ale zadowolony.

W tym momencie drzwi wejściowe otwierają się, a do środka wchodzi Tracy. Ma na sobie lekki płaszcz, torbę na ramię i zmęczony, ale szczęśliwy wyraz twarzy.

> Tracy (śmiejąc się): "Oho, czyżby miała miejsce kolejna opowieść? Ile zajęło tym razem? Godzinę?"
> Syn: "Trochę dłużej."
> Tracy (przewracając oczami z uśmiechem): "Co za niespodzianka."

**Rodzinna chwila**
Tracy podchodzi do dzieci i całuje je na powitanie. Następnie siada obok Teda i kładzie mu głowę na ramieniu.

> Syn: "Oby mnie nie czekała taka epicka saga, kiedy będę szukać tej jedynej."
> Ted (patrząc na Tracy z ciepłem i pewnością): "Jeśli byłoby trzeba, czekałbym drugie tyle. Czekałbym wieczność."

Tracy uśmiecha się i ściska go za rękę.

---

**Zakończenie z humorem**
Kamera oddala się, ukazując całą rodzinę w ciepłej, domowej atmosferze. Z offu słychać głos córki.

> Córka: "W sumie, tato, kto trzyma dzieci na kanapie przez 10 lat, żeby opowiedzieć jedną historię?"

Wszyscy wybuchają śmiechem, a ekran ciemnieje. Na czarnym tle pojawia się napis:

**"Dziękujemy za te niesamowite 10 lat. Na tym polega prawdziwa miłość."**

Muzyka „Simple Song” The Shins lub „You and Me” Lifehouse zaczyna grać, gdy widzimy montaż:
- Ted i Tracy na peronie.
- Ślub Tracy i Teda.
- Pierwsze chwile z dziećmi.
- Cała paczka przyjaciół śmiejąca się razem w MacLaren’s Pub.

W ten sposób zakończenie pozostaje wierne duchowi serialu, łącząc humor, miłość i satysfakcję z zamknięcia wątków.