Heh, przyjmując takie kryteria to Wiedźmin jest serialem na 4, a adaptacją na 2.
Notabene w tym miejscu kondolencje dla fanów Wieśka bo twórcy zarżnęli wam ten serial iście po królewsku. Zapraszam z miejsca do Koła Czasu - w porównaniu to niebo a ziemia - przede wszystkim dlatego, że tu robią go pasjonaci Jordana.

Odnośnie Koła Czasu to ze swojej strony jestem zadowolony z tego, że w tej adaptacji twórcy dodali lat postaciom z książek - w efekcie czego rozbudowali ich jednowymiarowe charaktery rodem z D&D nadając im trochę więcej wiarygodności.
Gdyby wszystko ostało się jak w oryginale to prawdopodobnie co rusz dorosły widz zgrzytałby zębami słuchając dialogów na poziomie np. jak Mat z Davem złapali starego borsuka by "wypuścić go na łącę aby przestraszyć dziewczyny" albo dramatów nastolatków z zazdrością w tle kiedy Egwene przekonywała Randa: "..ja tylko tańczyłam z Aramem, nie gniewasz się że z nim tańczyłam co?" :P

Pierwsze 2 tomy Koła Czasu pełne są nastoletniej dramy o głębi łyżeczki do herbaty, a większość działań podejmowanych przez bohaterów z Dwu Rzek cechuje młodzieżowa naiwność.

Problem w tym, że niestety żadna wytwórnia nie wyłoży 350 milionów złotych za sezon na realizację serialu fantasy, w którym ponad połowa antenowego czasu opowiadająca całą historię zdominowana będzie przez punkt jej widzenia z poziomu nastolatków. Harry Potter już był... i się mocno przejadł.

Czy w adaptacji Judkinsa przeszkadza mi prawie 2 metrowy Ogir zamiast ponad 3 metrowego? Nie, bo to ograniczenie wynikające z produkcji. Tak samo jest z płaszczem Lana, który w post-produkcji kosztowałby fortunę za efekty CGI w każdej praktycznie scenie. Czy przeszkadza mi, że nosi miecz na plecach - nie, tak samo jak nie przeszkadzają mi jego buty czy skórzane karwasze. Doceniam tu pracę działu kostiumów, który w sposób niezwykle spójny i przmyślany fantastycznie ubrał wszystkie kultury Randlandu - na tyle blisko odwzorowując je z oryginałem by jednocześnie uczynić je unikatowymi.
al'Lan Mandragoran pasuje do wizerunku filmowców, w tym samym stopniu co wizerunek ów pasuje do Daniela Henney. Koreańskie akcenty obecne w tym stroju pokrywają się z dziedzictwem aktora oraz książkową spuścizną Shienaru. (nawiasem mówiąc z mieczem przy pasie wyglądałby jak Rurouni Kenshin)

W kwestii charakterów postaci oraz ich odwzorowania w stosunku do książek, to biorąc pod uwagę założenie adaptacji o ich "postarzeniu" oraz generalne "odsielankowienie" całego świata przedstawionego - wyglądającego miejscami na fantasy rodem z lat 90' - jestem zadowolony z osiągniętego efektu. Wypada to tak blisko ksiązek jak to tylko w tej sytuacji możliwe (mając oczywiście w pamięci dodatkowe zmiany wymuszone przez transformacje do nowego medium).

Czy chciałbym obejrzeć ekranizację Koła Czasu wykonaną 1:1? Pewnie.
Czy jest to realne? Nie ma mowy - 14 tomów? 2500 nazwanych postaci?
Heh, i 20 sezonów po tych 8 godzin było by za mało.