Cały problem polega na tym, że w momencie, kiedy ktoś bierze się za nakręcenie filmu/serialu na podstawie książki, to nazywa się to obecnie bardzo zgrabnie adatpacją. Jakby ekranizacje w ogóle już wymarły, ponieważ reżyser zawsze chce sobie zostawić wolną futrkę do obrony - ale to tylko adaptacja!

A to błąd.

Filmy/seriale na podstawie książek kręci się głównie dla fanów tychże książek. Aby po przeczytaniu tej wspaniałej powieści, którą się zachwycasz, móc zobaczyć to wszystko na ekranie. Postaci, ich wizualizacje, te wszystkie piękne miejsca, barwnie opisane w książce, po prostu wszystko zobaczyć naocznie. Raczej rzadko kiedy robi się filmy na podstawie słabych książek. Zazwyczaj są to co namniej książki dobre. A jeśli są to książki dobre, to oznacza ni mniej, ni więcej, że świat tam przedstawiony i wątek przyczynowo-skutkowy jest opracowany na tyle precyzyjnie, że nie wymaga żadnej korekty, ponieważ wszystko łączy się w logiczną całość.

Tymczasem, większość ówczesnych reżyserów wychodzi z założenia, że pozmienia jakieś 1/3 świata przedstawionego, tworząc ze swojego filmu nie wierną ekranizację, a adaptację właśnie. Takową należy trakować nie jako wizualizację tego, co przeczytaliśmy w książkach, a jako osobny, niezależny twór, stojacy obok książki, jedynie czerpiący z niej wzorce.

I na tym polega ból dupy większości fanów czy to Koła Czasu teraz, czy Wiedźmina niedawno. Że większość fanów pragnie ekranizacji, a nie adaptacji. W***wienie potęguje fakt, że takowa ekranizacja jest na wyciągnięcie ręki, a z przyczyn bliżej nie określonych, ostatnimi czasy coraz częściej wybierana jest adaptacja.