wszyscy młodzi, wszyscy bez mieszkań, wszyscy bez dzieci i było bardzo wesoło..

jeszcze wprawdzie nie obejrzałem wszystkiego, ale nawet po zasadniczo pobieżnym rzucie gałką oczną można stwierdzić, że prawdziwymi tytułowymi nie są ci tam, te tytusy, te żbiki, te bąbelki, te kudłaczki - no, może poza owymi wielkimi koneserami monty pythona, hellzapoppina i wody sodowej, zyzio woli wodę plus sodę, munio wprost przeciwnie - ale ich autorzy! maniacy, pasjonaci, krejzolnięte friki! prawdziwi pionierzy na arenie raczkującej branży, którzy mieli czelność robić tylko to co kochają najbardziej, wbrew całemu światu i dookolnej szarzyźnie zapyziałych czasów; sile opresji zewnętrznego, czarno-białego systemu wielkiego niepokoju przeciwstawiać się za pomocą wewnętrznej emigracji, dobrowolnej zsyłki do mlekiem, miodem i atramentem oraz, na wypadek wszelki, wodą, sodą i bąbelkiem bulgoczącej pod powierzchnią zjawisk krainy takiej, w której było jeszcze trochę szczęścia dla polaka - krainy kolorowej wyobraźni.