Prawda, a książki nie czytałam, to nie odpowiem, ale może tam coś jest. A w kwestii, dlaczego akurat Diana jest jedyną taką Tkaczką czy Prządką z turbodoładowaniem spośród tysiąca wyjątkowych, monożywiołowych - to mam podejrzenie, że może proces twórczy był taki: najpierw wymyślić czarownicę inną niż inne, żeby widz się zachwycił i wokół tego osnuć fabułę, a to, czy świat jest spójny, to już nieważne. Dzieje się. Zawsze musi być jakaś Mary Sue, bo "tego ludzie chcą".
Ale dorzuciłabym kolejną niewytłumaczalną kwestię: dlaczego wybrali tak drewnianą aktorkę, która w dodatku ma taki problem z amerykańskim akcentem, że nawet ja to słyszę (tee płaaaskiee, przeeciąągnięęętee słooowaa, ziew)? W Teresie Palmer irytuje mnie wszystko, począwszy od kompletnego wyprania z uczuć, maniery w głosie, a skończywszy na włosach i ubraniach. Związek z wampirem kompletnie bez chemii, bez początku i rozwinięcia (to akurat już wina scenariusza), ale ten jej brak ekspresji kładzie show w każdej niemal minucie. Nie wierzę w jej "kocham go" i "jesteśmy stworzeni dla siebie".  Wierzę tylko w jej samozadowolenie, gdy świecą się wokół niej światełka w scenie, kiedy Philippe dostrzega jej moc, a ta stoi jak słup soli z nieruchomą twarzą, albo gdy wystrojona w kołnierz z koronki szykuje się do ślubu. Wygląda tam jak odcięta głowa nasadzona na pawi ogon.