Na przestrzeni dwóch ostatnich lat kilka razy podchodziłam do tego serialu, okazało się, że nawet obejrzałam jeden odcinek. Najwidoczniej musiał ,,odstać":-)

Bardzo za nią dziękuję autorom. Poważnie. Wątek historyczny lepiej pozwolił zrozumieć losy Joseonu, Współczuję. Współczuję sąsiadów, niejeden kraj mógłby opowiedzieć tą samą historię, choćby Szkocja czy Polska. Od półtora roku mieszkam na terenach, na które wszedł wielki sąsiad z zamiarem przywłaszczenia wszystkiego. Jeżdżąc z pomocą humanitarną widzę co robi z człowieka nienawiść i pożądanie. Być może też dlatego tak bardzo przeżyłam tę dramę. Odczuwam ogromny szacunek do wszystkich którzy pod jakąkolwiek szerokością o długością geograficzną walczyli za swój Dom.

Wątki historyczne zaś o wiele bardziej niż miłość głównych bohaterów. Kilkuminutowe miłosne seanse mnie nie wciągnęły choć doskonale rozumiem wzdychania z daleka do swoich wybranek. Zaraz przypomina mi się Pan Wołodyjowski pojękujący do Krzysi czy Kmicic do Olki. Takie były czasy, że z szacunku dla kobiet na drugim spotkaniu nikt nikomu sukni nie ściągał. I z pewnością narażę się fankom Lee Byung-huna ale nie powaliła mnie jego gra ani postać, zaś bohaterowie Drugoplanowi, którzy mogliby dostać własne seriale, już tak. Cała trójka zasługuje na owacje, jak i na wielkie brawa kolejne plany.
Coraz bardziej zazdroszczę Korei tylu wszechstronnie uzdolnionych aktorów.

Nie ma co się czepiać nieścisłości. Drama niesie jasny przekaz: Wolność, Miłość, Prawda.
Plus dobra muzyka instrumentalna i plastyczność filmu hipnotyzująca.
Polecam.