No więc obejrzałam ten serial do końca, choć Bóg mi świadkiem, że nie było to wcale łatwe i chciałam zakończyć tę przygodę już po pierwszym odcinku.

Ale ostatnimi czasy wielokrotnie widziałam w mediach społecznościowych polecenia, by obejrzeć ten serial - z dopiskiem, by się nie poddawać po pierwszych odcinkach. By dać mu szansę, bo tak naprawdę to mądre widowisko i że w ogóle reżyserka, Lena Dunham, jak zwykle, dała radę...

Główna postać dostarcza masy mieszanych uczuć, z przewagą tych negatywnych, niestety. Dialogi są płytkie i miałam myśl, że jeśli to jest jakiś obraz współczesnego świata, to ja wcale nie chcę być jego częścią. Każda próba rozmowy w tym serialu kończy się jakimiś zblazowanymi kolokwializmami w stylu "robisz mi teraz trauma dumping". Jedyne sensowne wypowiedzi należą tam do Felixa, chłopaka głównej bohaterki. Co nie oznacza, że główna bohaterka, Jessica, cokolwiek z nich rozumie. 
Narkotyki piętrzą się kompletnie jakoś bez znaczenia, koks bohaterzy zapodają sobie niczym filiżankę espresso. Ćpanie jest tutaj totalnie znormalizowane. Podobnie, jak uprawianie seksu z kim popadnie. Ponownie - jeśli to jest obraz współczesnego świata, to ja wcale nie chcę być jego częścią.

Uważam, że twórcy współczesnych, typowo netfliksowych produkcji powinni ponosić jakąś odpowiedzialność społeczną za produkowane przez siebie treści. Jak na drożdżach wyrasta nam Pokolenia Netflixa na dorosłych ludzi i jeśli tego typu dzieła stanowią i będą stanowiły dla nich jakieś odniesienie do rzeczywistości, to zapowiada nam się bardzo, bardzo dziwna rzeczywistość.

Ten serial jest stratą czasu. Naprawdę - niczego mądrego nie uczy. Nie warto oglądać do końca. Dużo bardziej polecam zaparzenie filiżanki herbaty i zadanie sobie pytania, jakiego świata pragnę i co mogę zrobić, by tę wizję wesprzeć :)