Odnosi się wrażenie, że autorzy koncentrując się na przepięknych obrazach i dźwiękach, zapomnieli o głównym przekazie. Prosty człowiek obejrzawszy całą serię dojdzie do wniosku, że wszystko jest ok.; w ciągu trzydziestu paru lat w Czarnobylu odrodziły się lasy i dzikie zwierzęta, humbaki mają się też całkiem nieźle, na plażach wylegują się tysiące fok i morsów, a po niebie fruwają stada ptaków. Ludzi jest coraz więcej, więc musimy coś jeść, a natura jest silna i da sobie radę, więc o co tyle hałasu?
Jeżeli autorom chodziło o przekonanie przekonanych, to gratuluję. Jeśli jednak chcieli dotrzeć do sceptyków ochrony środowiska, to narracja jest chybiona.