Sezony 1 i 2 nie były może najlepsze z całej serii, ponieważ barwne postacie (Cass, Crowley) i ekscytujące główne wątki (uzależnienie Sama, spiski aniołów) pojawiły się dopiero później, lecz mimo to tęskno mi bardzo za specyficznym nastrojem, który przyprawiał mnie o ciarki w pierwszych odcinkach.

Te przerażające duchy, potwory, ta wszędobylska krew... to było coś. Dla przykładu epizod "Bloody Mary" pozostawił mi taką psychiczną rysę, że do dzisiaj patrząc w lustro myślę właśnie o tej uroczej dziewczynce ; )

Oczywiście przerażające odcinki skończyły się już dawno temu, aczkolwiek można było wypatrzeć jeszcze takich kilka w poprzednich sezonach... chociaż już coraz rzadziej i rzadziej.
Teraz wszystko jest takie kolorowe, ładne, milutkie... A trochę szkoda. Ogólnie "Supernatural" zakwalifikowano jako dramat/horror, ale z biegiem czasu ten horror gdzieś uciekł. Chciałabym, żeby wrócił!
W sezonie 7 jedyny straszny element, jaki pamiętam, to ten z cieczą wylatującą z hamburgerów, nazwy niestety nie przytoczę. Serce mi podskoczyło, gdy ten obskurny gościu nagle ożył ; )

PS. Nie jestem wcale wielką fanką horrorów, ale trochę dreszczy i strachu od czasu do czasu każdemu się przyda.