Zacznę od tego, że lepiej mogli wybrać główną bohaterkę, która jest nieurodziwa i generalnie wygląda jak zakonnica. W filmie z 1990 była o niebo ładniejsza. Po drugie postaci męskie są bardzo przeciętne, jakieś takie ciotowate. Mąż głównej bohaterki szczególnie. Joseph Fiennes jako pan domu był słaby, szczególnie w porównaniu z Robertem Duvallem z filmu z 1990. I szofer, taki jakiś nijaki, w filmie ta postać też była lepsza. Od siódmego odcinka, czyli od tego w całości z przeszłości, akcja siadła. Najsłabszy był dziewiąty, finałowy też taki sobie, jedynie dobre tam były sceny z Janine.
Oczywiście musieli powciskać tam czarnych. W filmie sprzed 27 lat są same białe główne postaci, a tu zgodnie z ostatnim trendem musieli obsadzić czarnych. Ej; przecież Ameryka już nie ma czarnego prezydenta :)
Najbardziej na plus to utwory na końcach odcinków, dostosowane do samopoczucia bohaterki. Ciekawy pomysł, szczególnie, że były to znane utwory.