Niestety serial nie sprostał wizji Margareth Atwood. Wszystko to wina scenarzystów którzy za wszelką cenę chcieli uwspółcześnić bardzo ciekawą książkę i przygotować ją dla dzisiejszego widza. Stąd rzecz jasna mamy obrazki silnych, zdecydowanych i agresywnych kobiet. Tak które mogą spodobać się współczesnym feministkom. Tymczasem dzieło Atwood było znacznie ciekawsze bo zbliżone nieco choćby do literatury obozowej. Przedstawiało kobietę "zlagrowaną", złamaną i zniszczoną przez system. Nie było wielkiej polityki, nie było brzydzenia się pocałunku z komendantem, nie było targania się za pióra z Sereną Joy, nie było wspólnego sprzeciwu wobec ciotek przy kamienowaniu Podręcznej (w ogóle po co ją kamienować? to przecież absurd). Była cicha słaba kobieta, która starał się jedynie przetrwać. Niestety to nie pasuje do wizji buntowniczek, którym wydaje się że gdyby rzeczywiście stanęły przeciw złowrogiej sile jakiegoś państwa dałyby radę chociaż pisnąć.
Nie wspominam o tym, że to co logiczne wydawało się Atwood w latach 80 jest zupełnie bezsensowne dziś. Dlaczego Meksyk nie korzysta z in vitro? Jak to możliwe, że Komendant opowiada zonie o tym, że chce zabić prezydenta w kinie pełnym ludzi? Jaki mam sens rażenie prądem i tłuczenie po ryju Podręcznej skoro jest ona tak cennym inkubatorem? Niestety w antytrumpowym zadęciu zagubił się sens. Polecam zerknąć na analizę książki na YT na kanale Grafzero vlog literacki.