Super odcinek, zdecydowanie najlepszy w tym sezonie.
Wszyscy przez kilka sezonów emocjonowali się miłością June i Nicka, potem pojawiły się rozważania, kogo powinna wybrać - męża czy Nicka, zupełnie zapominając o tym, że:
- to nie jest historia o miłości, to nie historia o wybieraniu mężczyzny swojego życia
- uczucia między June a Nickiem powstały na gruncie bardzo niepewnym, na gruncie walki o przetrwanie, pod wpływem adrenaliny. To nie jest relacja, która miała szansę normalnie się rozwijać. Nick wspomniał, że w „prawdziwym” życiu pewnie ta relacja nie miałaby miejsca i zapewne miał rację. W poprzednim życiu był „nikim”. W świecie Gilead był dla June KIMŚ, kto mógł jej pomóc, obronić, okazać ludzkie uczucia.

Nick nie bez powodu został okiem. Był częścią ruchu, który doprowadził do powstania Gileadu, można powiedzieć, że był wielkim beneficjentem tego systemu. Sfrustrowany robotnik z przeszłości został komendantem w mniejszym lub większym stopniu zadowolonym z tego, jak wyglądają zasady życia w tym kraju. Tak, pomagał June wielokrotnie, otaczał ją ciepłem i czułością na tyle, ile był w stanie. Ale na koniec został rozliczony za stare grzechy.

To samo Lawrence - próbował ile mógł, żeby naprawić swoje błędy, ale nie zmienia to faktu, że jest architektem tego ustroju. Polubiliśmy go, ale podobnie jak z Nickiem - również musiał zginąć.

Nie ma zwycięzców w tej opowieści, przychodzi mi tylko do głowy, że zgodnie z życzeniem komendantów - każdy winowajca został przez Boga przykładnie ukarany.