Serial oceniłem bardzo wysoko ponieważ jest wart takiej oceny jednak moim skromnym zdaniem nie należy on do tych o których nie da się zapomnieć i łapie się syndromy. Gdybym miał wystawić ocenę tej produkcji w towarzystwie takich klasyków jak Rodzina Soprano, Oz, 6 stóp pod ziemią, Prawo ulicy czy nawet breaking Bad na pewno nie była to już 10 a raczej mocna 7. Mimo wszystko na dzisiejsze czasy patrząc na pryzmat dzisiejszych seriali jest to zdecydowanie wisienka na torcie. Na pewno trzeba przyznać "Liev Schreiber" genialną grę aktorską. Prócz Liev'a warto wspomnieć również o "Jon Voight" który swoją postacią daję taką fajną pozytywną energie, że w danym odcinku jesteśmy wbijani w fotel i dostajemy potężną dawkę twardych trzymających w napięciu scen i nagle wchodzi "Jon Voight" i obraca powagę w nutkę humorystyczności. Również zaskoczyła mnie rola "Paula Malcomson" ponieważ w połowie 1 sezonu jak i samego pilotu obstawiałem, że będzie kolejną denerwująca żonką który tylko będzie grała na naszych nerwach tak jak to było w Breaking Bad czy wielu innych serialach a jednak tak się nie stało i wręcz przeciwnie da się bardzo polubić jej osobę. Generalnie serial wart polecenia. Ma taki swój motor napędowy który uzależnia i tracimy rachubę czasu oglądając. Jakbym miał wybrać najmocniejszą stronę i najsłabszą to ta mocna ląduję za grę aktorską kilku osób w tym Ray'a zaś najsłabsza to brak realizmu. Ktoś kto gustuję w podobych gustach do mojego a mianowicie kryminałów na pewno zgodzi się, że mną, że realizm a ten serial to dwie odmienne kwestię. Sama końcówka sezonu 4'tego potwierdza moją tezę, nawet pokusiłbym się o stwierdzenie, że pomysł na zakończenie zostało wymyślone od niechcenia lub na szybko.