Jeżeli nie rozumiesz skąd te zachwyty musisz widocznie dorosnąć. Rodzina Sopranos i Mad Men są chyba jedynymi i najbliższymi serialami które pod względem jakości scenariusza i płynności historii przypominają poważną literaturę. Można esej napisać dlaczego The Sopranos to zdecydowanie najlepszy serial w historii, począwszy od faktu że potrafii płynnie przechodzić od dramatu do komedii, nie znam żadnego serialu który można śmiało powiedzieć jest w czołówce dramatów i również w czołówce serialów komediowych, na całej obsadzie aktorskiej która wykonuje fantastyczną robotę, na realizm, który widać najlepiej w tych małych momentach, chociażby jak siedzą przed swoim barem rozmawiając. Na to jak dosłownie każdy bohater tego serialu jest conajmniej trójwymiarowy i WYBITNIE rozpisane, przede wszystkim Tony i Carmela. Jak sobie porównasz postacie z Breaking Bad, i obiektywnie porównasz to dochodzi się do wniosku ze postacie z Breaking Bad to plastik, pulp i słabo rozpisane w porówniu do tych z Rodziny. W skrócie Rodzina Sopranos wgłebie się we wszystkie istotne aspekty ludzkiego bytu: moralność, rodzina, siła, słabość, zdrowie psychiczne, przyjaźń, lojalność, niepewność, strach, humor, miłość, nienawiść, życie i śmierć. Nie nazwałbym tego nawet serialem gangsterskim, to rodzinny dramat z aspektami czarnej komedii.

Cieszę się, że Ci się podobało, ale to serial jak każdy inny, tylko dla mnie trochę słabszy ze względu na to, że powstał w czasach w których powstał (niepowiązane odcinki). Nie zasłaniaj się durnym argumentem "musisz widocznie dorosnąć" bo (o ironio) to jest właśnie bardzo niedojrzałe. Każdy ma jakieś swoje gusta, upodobania. Fajnie, że Tobie udało się wyciągnąć z niego coś więcej, ale nie czyni to tego serialu z automatu jakimś wielkim dziełem.

Niepowiązane epizody to masz w Miami Vice, tam dopiero pod koniec serialu były jakieś kilkuodcinkowe historie. W Rodzinie Soprano masz ciągłość historii, każdy sezon jest napakowany dużą treścią, ale da się z każdego wyodrębnić główny motyw. W pierwszym wojna z wujem o władzę. W drugim spięcia z Richiem, w 3 upadek młodego gniewnego przygłupa Jackiego, a od 4 do końca 6 narastająca nieunikniona wojna z Nowym Jorkiem. Pożar gaszono wielokrotnie, ale od momentu gdy Tony B zabił braciszka Phila wiadomo było, że gówno uderzy w wentylator. Poza tym wyobrażasz sobie, żeby Sopranos miało narrację w stylu BB, gdzie każdy epizod ma budować akcję i zostawiać z cliff hagerem? Przecież to w ogóle nie byłoby realistyczne, gdyby Tony w każdym odcinku miał szukać kreta, albo unikać policji.. Mafia przez większość czasu działa właśnie dyskretnie i rutynowo, kto ma płacić ten płaci, a problemy są rozwiązywane błyskawicznie,

Każdy odcinek jest o czymś innym. Tak jak już pisałem, jest to spowodowane tym, że kiedyś seriale musiały tak działać ze względu na to, żeby widz przeklikując kanały mógł w dowolnym momencie wejść w fabułę bez konieczności znania poprzednich odcinków. Są motywy sezonów, ale to wszystko dzieje się w tle, serial nie jest na nich skupiony. Nawet rutynę można przedstawić ciekawiej, tutaj to nie wyszło.

Sprawdź sobie sopranosautopsy najlepsza strona o Rodzinie Soprano w internecie. Dokładnie przeanalizowany każdy epizod. Tylko trzeba dużo czasu by ogarnąć całość, ale dla fana warto.

No i super, cieszę się szczęściem fanów Soprano, nawet jeśli dla mnie wygląda to na zwyczajną nadinterpretację. Bo prawda jest taka, że w każdym dziele można szukać czegoś więcej i skutecznie to udowadniać, ale to nic złego.