Saylora już zaliczyłam- to znaczy teraz oczekuję jego najnowszej powieści "Rzym", która powstała poza cyklem o Gordianusie i opowiada losy miasta i jego mieszkańcow od momentu założenia aż do triumfu Oktawiana nad Antoniuszem i Kleopatrą.
Całego istniejącego Gordianusa już przeczytałam i cieszę się, że w przyszłym roku ukaże się kolejny ("Triumf Cezara"). Książki są rzeczywiście rewelacyjne. Saylor jest jednocześnie świetnym historykiem i znakomitym pisarzem. Pisze barwną prozą, jego bohaterowie są ludźmi z krwi i kości a wątki kryminalne konstruuje naprawdę intrygujące.
Moje ulubione tomy to "Rzymska krew", "Ramiona Nemezis" ( z powstaniem Spartacusa w tle), "Rzut Wenus" i "Mgliste Proroctwa" (chyba najlepsza).
I fakt- jeśli komuś podobał się "Rzym" to będzie zachwycony. Saylor pokazuje miasto w niemal dokładnie ten sam sposób- przeraźliwie brudną, przeludnioną, skorumpowaną i niebezpieczną metropolię, w której każdego dnia ludzie walczą o przetrwanie. Bohaterowie też są podobni- zwłaszcza postać Marka Antoniusza do złudzenia przypomina wersję HBO.
Zresztą Saylor był fanem serialu.

Poza tym warto przeczytać moim zdaniem serię "Panowie Rzymu" Coleen McCullough ( tej od "Ptaków ciernistych krzewów"), pierwszy ( i najlepszy) tom z cyklu to "Pierwszy w Rzymie", opowiadający o Gajuszu Mariuszu, dalej jest "Wieniec z traw" o Sulli, potem "Wybrańcy Fortuny" z młodym Pompejuszem, Krassusem i Cezarem w rolach głównych ( też świetne), potem "Cezar" i "Kobiety Cezara" i wreszcie "Rzym", który opowiada o tych samych wydarzeniach, co nasz serial. W którymś z tych tomów pojawiają się nawet Pullo i Vorenus.

Bardzo podobała mi się również "Duma Kartaginy" D. D. Durhama, o drugiej wojnie punickiej. Świetnie napisana i czyta się z zapartm tchem.
Polecam również "Spartacusa" H. Fasta i "Kochałam Tyberiusza" Elisabet Doret. Te dwie to już klasyka, ale nigdy się nie starzeją, a "Spartacus" napisany jest przepiękną prozą.

Poza tym jak ktoś bardzo tęski za "Rzymem" to istnieje coś takiego jak fanfici, które w przypadku "Rzymu" są zdumiewająco dobrze i dojrzale napisane. Tu jest link, gdzie można znaleźć sporo, wiele naprawdę świetnych, tylko ostrzegam- większość to slash (z męsko/męskimi lub damsko/damskimi parami), więc żeby ktoś nie wdepnął jeśli czegoś takiego nie toleruje. W każdym fandomie coś takiego jest, ale w przypadku "Rzymu" stanowi większość, czego przyznam, do końca nie rozumiem. Marek Antoniusz częściej występuje w parze z Brutusem niż z Atią lub Kleopatrą ;)

http://community.livejournal.com/rome_fic

Polecam zwłaszcza "The bitter boughs of January" naprawdę piękne z Cycero w roli głównej i bez żadnych męsko-męskich amorów w tle ;)
No i "Not unbecoming men that strove with Gods". Świetne.

Polecam również i inną klasykę w tym temacie, a mianowicie cykl Roberta Gravesa o Klaudiuszu ("Ja,Klaudiusz","Klaudiusz i Messalina") - niesamowita literatura!

"Roma" Saylora już wydana, jest nawet na allegro w oryginale, gdyby się ktoś nie mógł doczekać:)
Muszę przyznać, Aryo, że Twoja wiedza, na temat starożytnego Rzymu i wszystkiego z nim związanego jest imponująca. Będę zaglądać do tego postu po kolejne tytuły:)

Moim zdaniem warto też przeczytać "Rzym w płomieniach" Paula L. Maiera. Nie słyszałam dotąd o tym cyklu Saylora, dobrze, że o tym piszecie.

Dzięki Wam poznałem Saylora, za co jestem bardzo wdzięczny :)Ciekawe historię, wielcy epoki, smaczki i ciekawostki starożytnego świata, a wszystko to osadzone we wspaniale zobrazowanym Rzymie...(uwielbiam też sposób bycia Geordianusa)...a przy okazji można pouczyć się historii...czego chcieć więcej...Jestem już po Rubikonie...najbardziej przypadł mi do gustu Spisek Katyliny i Rzut Wenus...dzięki temu pierwszemu tytułowi spojrzałem nieco odmiennie na postać Cicera, no i Katyliny, z którego powszechnie robi się "czarną owce" późnej republiki...


Ze swej strony bardzo chciałbym polecić, niedawno wydaną powieść Roberta Harrisa pt. "Cycero" (znanego brytyjskiego pisarza autora "Enigmy", "Archangielska", "Vaterlandu", Pompeji - akcja ostatniej książki, osadzona również w starożytności, tuż przed wybuchem Wezuwiusza). Książka ta ma być częścią trylogii o Imperium Romanum. "Cycero" opowiada jak nie trudno się domyśleć o losach najsłynniejszego adwokata Rzymu. Narratorem jest Tiron, wierny niewolnik. Przedstawia on spektakularną karierę swego pana. Od nieznanego adwokata z Arpinium do konsulatu, który osiągnął bez znanego nazwiska, armii czy pieniędzy. Powieść przedstawia bezwzględną i ryzykowną walkę o władze, intrygi polityczne, sojusze i zdrady. Nie przemilcza faktów nie wygodnych dla Cicera. A za wszystkim czai się jak cień Cezar, zwiastując nieuchronny upadek republiki. Jeśli miałbym zrecenzować książkę w jednym zdaniu powiedziałbym tak: Harris jest gorszym historykiem niż Saylor (w związku z tym mniej historycznych smaczków), ale jest też lepszym od niego pisarzem.


Ps. Z innej beczki ostatnio wpadła mi w ręce biografia Cezara Gérard Waltera...książka naukowa, ale czyta się ją niczym powieść, wiele ciekawostek, i obalania mitów związanych z cezariańską propagandą...

Mika Waltari (autor „Egipcjanina Sinuhe”): „Rzymianin Minutus” i „Mój syn Juliusz” (znane też pod wspólnym tytułem „Wrogowie rodzaju ludzkiego”) – przygody fikcyjnego bohatera w epoce cesarstwa, gł. za Nerona (wcześniej można przeczytać pierwszy tom tej „Trylogii rzymskiej”: „Tajemnica królestwa” – ale mało jest w niej samego Rzymu i jego historii, a więcej nawiązań do wczesnego chrześcijaństwa podobnie jak w „Ben Hurze” Lewisa Wallace,a. :)

Polecam też zbeletryzowane biografie: Max Gallo „Cezar” i Karen Essex „Kleopatra” + „Królowa”. Obie nie są w żaden sposób książkami naukowymi ani popularnonaukowymi, czyta się je łatwo i przyjemnie :) Prawie brak tu fikcyjnych postaci, a historia pokazywana jest tylko z punktu widzenia elit – co dla niektórych jest wadą, ale niewątpliwie pozwala łatwo przyswoić sobie tę część historii, o której coś naprawdę wiemy. W „Cezarze” plusem są wtapiane co jakiś czas daty. Uwaga na „Kleopatrę”: główna bohaterka jest tu przedstawiona bardzo pozytywnie, właściwie wyidealizowana, a Oktawian z kolei rysuje się jeszcze gorzej jak w serialu. Z drugiej strony poznajemy historię Kleopatry od wczesnego dzieciństwa, więc nie tylko przez pryzmat związków z Cezarem i Antoniuszem, ale też skomplikowanych koneksji rodzinnych, intryg pałacowych itd. w dynastii Ptolemeuszy, co w serialu ledwie napomknięto.

A jak komuś nie zależy na fabule, a chce się czegoś dowiedzieć o Rzymie nie tylko z punktu widzenia elit, radzę poszukać książki Vicky Leon „Barwny półświatek starożytnego Rzymu”. Prawdziwa opowieść o rajskim lub żmudnym żywocie piratów, liktorów czy fryzjerek :)

Natomiast nie polecam „Ostatniego legionu” Valerio Massimo Manfredi. Słabo napisane, pretensjonalne i dosyć nudne.

"Ostatni Legion" również zdecydowanie odradzam. Jeszcze bardziej film, jaki popełniono na kanwie tego czytadła, pomimo świetnej obsady. W rolach głównych: Ben Kingsley, Colin Firth i mała ciekawostka dla fanów Rzymu - Kevin McKidd, czyli Vorenus, w roli jednego z czarnych charakterów, niemal bezmózgiego siepacza. Co składnia dobrych aktorów ku takim szmirom, nie mam zielonego pojęcia.

<Co składnia dobrych aktorów ku takim szmirom, nie mam zielonego pojęcia.>

Cóż za coś trzeba płacić rachunki a brytyjscy aktorzy nie zarabiają tak dobrze jak ich amerykańscy koledzy ;-)

Pytanie do tych, którzy czytali coś Lindsay Davies (Rebis zaczął wydawać jej cykl o Marku Dydiuszu Falkusie) "Srebrne świnki" albo "Wykute w brązie" - czy warto? Saylora już całego wyczytałam na lewą stronę, łącznie z opasłym "Rzymem" i zastanawiam się czy jej bohater i jego przygody są równie pociągające jak Gordianus i jego eskapady.
Ze swojej strony polecam "Pompeje" R. Harrisa (tego od wspomnianego już "Cycerona"). Naprawdę znakomity portret pełnego luksusu, zepsutego świata który z dnia na dzień znalazł się na krawędzi zagłady.

Jak najbardziej. Kto lubi Gordianusa polubi z pewnością i Marka Dydiusza Falko. Czyta się bardzo dobrze. Śmiem twierdzić,że literacko nawet lepsze niż Saylor. Polecam wszystkim fanom starożytnego świata.

Tyle ze Seylor to taki Dan Brown, z tym że piszący o innej epoce.

Jeśli fascynuje cię Historia i kultura antyczna.
Jeśli lubisz jeden z najbardziej realistycznych seriali historycznych.
To forum jest właśnie dla ciebie.
Zarejestruj się na: http://serialrzym.feen.pl/index.php i komentuj losy bohaterów hitu serialowego autorstwa Bruno Hellera i Michaela Apteda.

<Tyle ze Seylor to taki Dan Brown, z tym że piszący o innej epoce>

To bardzo niesprawiedliwy osąd. Brown miesza fakty z wymyślnymi teoryjkami, tak że czytelnik nie wie już, czy czyta prawdę czy fikcję. Saylor to profesor, ekspert w dziedzinie starożytnego Rzymu, który ściśle trzyma się źródeł i interpretuje po swojemu jedynie wtedy, gdy inni historycy zostawili lukę. I chwała mu za to, że przy tej wiedzy i pasji posiadł doskonały dar pisarski!

Zdecydowanie polecam "Quo Vadis" Henryka Sienkiewicza, a to ze względu na monumentalną postać Petroniusza, jak dla mnie, jednego z najlepszych bohaterów literackich w całej historii literatury. Podejrzewam, że zaraz pojawią się głosy, że to "ramota", ale co mi tam! Petroniusz - uroczy cynik, złośliwiec, hedonista,esteta, człowiek błyskotliwie inteligentny i ciekawy świata jest (na swój sposób) ucieleśnieniem cnót rzymskich. Tak na prawdę to twardziel, Rzymianin - zdobywca. Jest jak bulterier zmuszony przez okoliczności do życia typowego kanapowca, który nie tylko się przystosował, ale też i potrafi czerpać satysfakcję z tej sytuacji. Gra z całym (ówczesnym) światem grę o wielkie stawki, wiedząc, że błąd może go kosztować życie. I w końcu go kosztuje. Umiera także jak syn wilczycy drwiąc sobie z tego świata.

A ja ze swojej strony polecam książki Krawczuka, poza świetnym "Pocztem cesarzy rzymskich" napisał wiele książek osadzonych w starożytnym Rzymie, co ważniejsze wszystkie zgodne z historią

JA dorzucę, (jeśli kogoś interesuje okres wojen punickich) "Hannibal" autor; Serga Lancel. Zbiór esejów ale jest do zmęczenia.

Profesor Krawczuk nie pisał powieści fabularnych, osadzonych w antycznym Rzymie zgodnych z realimi, tylko przedstawiał historię Rzymu w formie sfabularyzowanej, a to spora różnica

heh a mówią że społeczeństwo nie czyta książek a to wcale nie prawda już wielokrotnie byłem na różnych forach co ludzi wymieniali się tytułami polecali różne tytuły i tu mamy kolejny dowód że społeczeństwo nadal czyta :)

Byś się zdziwił chłopie ile ludzi czyta jeszcze książki i to często całymi tabunami. Tylko myślę prawie zawsze te które dana osoba ma ochotę w tej chwili czytac i jest "w klimacie" bo jeśli ktoś narzuca książkę komuś do czytania jak w szkole to naturalnie pojawia się opór co do takiego traktowania. Dlatego masa ludzi czyta książki po wyjściu ze szkoły kiedy mogą iść do biblioteki czy księgarni i zdecydowac na co mają ochotę w tym momencie. Oczywiście są też grupy ludzi których książki usypiają po 3 stronach i nic się nie da zrobić. Kiedy wyjdą ze szkoły to żadnej książki nawet we fragmencie do końca życia. Wtedy tez można podejrzewać, że taki delikwent to migał się również jeśli o lektury szkolne chodziło.

A jeśli ktoś po prostu chciałby się czegoś dowiedzieć o Rzymie, polecam:

1. dla dzieciaków z podstawówki:
http://www.wydawnictwo-debit.pl/offer,list,83,559,juliusz_cezar.html

2. Dla starszych dzieciaków i dla dorosłych:
http://www.wydawnictwo-debit.pl/offer,list,87,595,rzymianie.html

Publikacje wyjątkowo atrakcyjne, a informacje podane przystępnie.
Piękna i unikatowa grafika.

A czytał ktoś może książkę pt "Okręt Rzymu"? Warte przeczytania?

"Cycero" i następne z trylogii Roberta Harrisa ("Lustrum" po angielsku), gdzie można prześledzić mechanizmy rzymskiej polityki oczami osobistego sekretarza Cycerona. Świetnie oddane realia, rywalizacja z Cezarem, smaczki obyczajowe, świetnie napisane.
Tegoż autora polecam "Pompeje" z Wezuwiuszem w roli głównej, gdzie można dowiedzieć się wszystkiego o akweduktach i nie umrzeć z nudów. ( co już ktoś polecił... więc poniżej inne propozycje)
Jeszcze kryminał "Medyk i znikające tancerki" autorki, którą muszę sprawdzić z akcją w rzymskiej Brytanii.
Dla fanów militariów monografie rzymskich legionów (np. "Legiony Cezara", "Porywacze Kleopatry", "Machina do zabijania")) autorstwa Australijczyka Stevena Dando Collinsa bardzo barwnie napisane, plastycznie oddające codzienność legionowego życia (tak, pisał o też XIII)

Zachęcam do odwiedzania: http://www.imperiumromanum.edu.pl/ksiegarnia.html

Zgromadzone w jednym miejscu, wszelkie książki tyczące się antycznego Rzymu.