Szczerze to nie wiem co było bardziej zabawne: Bezradność Aku w starciu z olbrzymią ilością dzieciarni, którą chciał przeciągnąć na swoją stronę wymyślonymi opowieściami; zaczątki rozstroju emocjonalnego Aku w obliczu klęsk w bitwach z Jackiem czy też szaleństwo jakie zaczęło się rozpędzać, gdy Aku próbował coraz to bardziej beznadziejnie wymyśleć jakąś nową opowieść.