Tak wygląda prawdzie życie ;) Nie ma dobrych rozwiązań, nic nie jest czarno-białe ani łatwe. To chyba morał i to ten serial miał pokazać. Rzeczywistość.

Nie bardzo rozumiem twój komentarz. Jasne, życie nie jest łatwe, wiele ludzi wplątuje się w takie sytuacje i takie historie że trudno im potem jakkolwiek wyjść na prostą - jednak życie zależy od nas. Jest coś takiego jak przewidywanie skutków. Jeśli jestem dorosłym i dojrzałym człowiekiem (dojrzałym, przede wszystkim) to jednak wyciągam jakąś lekcję z dajmy na to - stu sytuacji w swoim życiu. Ja tutaj nie dostrzegłam aby którekolwiek z nich wyciągnęło cokolwiek co dla mnie potwierdza zakończenie.

Odnosisz fabułę to siebie, a to mocno indywidualne podejście. Do takich wniosków może dojść ktoś kto przepracował problem, ma świadomość popełnianych błędów. Ludzie w tym filmie tkwią w zależności emocjonalnej. Są współuzależnieni więc nie dostrzegają problemu choć próbują go nazywać w nieskończonych rozmowach. Tkwiąc w problemie i zależności nie są w stanie popatrzeć na problem z dystansem, ani tym bardziej go rozwiązać.

Dokładnie. Film bardzo dobrze przedstawia toksyczną wręcz miłość. Miłość do drugiej osoby i przyzwyczajenie do niej. Dopóki nie przeżyjesz takiej miłości, nie będziesz wiedzieć na czym polega. Chcesz happy endu- ale niestety nie zawsze jest. Jak jesteś tak bardzo związany z drugą osobą, to ciągnie Cię do niej mimo wszystkich okropieństw które sobie wyrządziliście. I chyba nie da się z tego wyleczyć...

No tak, na pierwszy rzut oka historia kończy się dość gorzko. Jonathan w nowym związku robi dokładnie to co wcześniej zrobiła mu żona, ale z drugiej strony przyznaje, że nie czuje potrzeby bycia dobrym i moralnym. Światełko albo pozytyw to chyba to, że oboje poradzili sobie jakoś z wzajemną stratą, potrafią się komunikować, będąc razem z pewnością by się znienawidzili, a tak nie mając wzajemnych zobowiązań mogą zająć się najważniejszym- czyli wspólnym wychowaniem dziecka. Chyba najbardziej przykre jest to, że największa miłość jaka ich czekała w życiu dobiegła końca- owszem spotykają się dalej, ale ten układ działa już na innych zasadach i z pewnością nie jest oparty o emocje. Najtrafniej chyba podsumowuje to Jonathan- tekst o przyklejaniu na nowo zużytej taśmy klejącej, po przeżyciu takiego małżeństwa raczej marna szansa, by pojawiły się tak silne uczucia do innej osoby, taka miłość nie powtórzy się już kolejny raz.

Nie byłabym taka pewna czy sobie poradzili - niezobowiązujący seks jest niezobowiązujący do czasu...Okłamywanie obecnych partnerów też prędzej czy później wyjdzie na jaw. Układ na bardzo słabych fundamentach które za chwile się rozpadną. Oboje dojdą do niemal początkowego punktu.

Hmm tak na prawdę to tylko jedno z nich miało partnerkę ;] czy seks do czegoś zobowiązuje czy nie to zależy od ustaleń obu stron, ludzie potrafią się tego trzymać o ile nie widzą przyszłości żeby coś więcej było. No było to zaakcentowane słodko-gorzko.

No tak, Mira nie miała partnera bo ten zdążył się zreflektować i wycofać. Wiedział że ona będzie wracać do byłego męża, dobrze dał jej to do zrozumienia w ostatnim odcinku. Można gdybać czy jeśli znajdzie kogoś nowego to nadal będzie ukrywała fakt spotykania się z Jonatanem? Jak dla mnie, wiele na to wskazuje. Co do seksu, wiesz...można mówić że to zależy, że to układ dwóch stron, że wiele osób tak robi i jest im okej ale psycholodzy i seksuolodzy wiedzą nieco lepiej ;) że to układ na bardzo określony czas i zawsze dużym ryzykiem że w końcu którejś ze stron włączą się emocje i tzw "przywiązanie". Zresztą c`mon, mówimy tutaj nie o obcych osobach które chcą być "friends with benefit" tylko o byłym małżeństwie.

Może i wiedzą lepiej, ale takie układy istnieją i w niektórych przypadkach bardzo dobrze się sprawdzają ;) oczywiście to jest wiadome, że zawsze jest ryzyko uczuć, a wiąże się to chociażby z wydzielanymi po seksie hormonami. I tak, racja w tej historii mowa o byłym małżeństwie. Trochę to przerażające w tym przypadku, bo to balansowanie po ryzykownej granicy.

Nie jest oparty o emocje? Serio? Pomijając to, że Mira w ostatnim odcinku mówi, że kocha Jonathana, to widać, że nadal łączy ich uczucie.

Oczywiście że tak, tyle że to nie jest już miłość. Hmm bez wątpienia są tam emocje ale nie tak silne i nie są one głównym filarem ich relacji (czyli nie są ich oparciem tak jak napisałem). To bardziej coś fizycznego, coś z przyzwyczajenia...można nawet to nazwać "złem" które już znają (inne określenie zastępcze nie przychodzi mi do głowy w tej chwili), uczucia schodzą na znacznie dalszy plan ;)

Niestety, ale film skończył się dokładnie tak jak w życiu, a nie jak u Disneya. Smutno ogląda się tą metamorfozę, jak dojrzały mężczyzna, by przetrwać, by nie cierpieć zaadoptował się do bezlitosnej sytuacji jaką przygotowała mu żona, stając się równie niedojrzałym jak ona, równie egocentrycznym i bezlitosnym. Człowieczeństwo wyparte przez konsumpcjonizm. Gdzie On był był człowiekiem, a Ona wyłącznie konsumentką. Na koniec oboje stają się tym samym, nadal tkwiąc w toksycznej relacji. Życie.

Zakończenie, z którym nie mogę się pogodzić. Po drugim odcinku oczekiwałam ciekawego studium scen z życia małżeńskiego właśnie. Niestety ostatni odcinek wszystko zepsuł. Jakby nie potrafili wyciągnąć dla siebie zupełnie żadnej lekcji po tym co przeszli. Podobno ludzki charakter kształtuje się w wyniku trudnych przeżyć i konfliktów. Tu mam wrażenie że jest zupełnie odwrotnie. Obydwoje stali się miałcy, hedonistyczni.

Zgadzam się, zakończenie spaprane