Poprzednie osiem odcinków (nie widziałem jeszcze czwartego sezonu) sprawiało wrażenie grubo łatanych i miejscami trochę głupawych, ale to chyba taka stylówa ;), finał sezonu trzeciego zaś, wywarł na mnie ogromne wrażenie! Jego kompozycja i realizacja podobały mi się bardziej, od początku 'znaliśmy' rozwiązanie "głównej zagadki", przez co posunięcia SH w jego "grze" nabierają większego sensu, dłuższy wstęp, kilka swoistych punktów kulminacyjnych, i choć nie liczyłem cięć kamery, zdaje się że montaż był inny, jak i same ujęcia prowadzono w innym stylu. Oprócz tego są tu fenomenalne dialogi, w żadnym innym dotąd odcinku nie podobały mi się tak bardzo swoją bystrością, a niemal każda scena wnosi coś do przemyślanej fabuły. Świetny pomysł na wycieczki SH do jego głowy i genialna postać Magnussena. Mam wrażenie też, że był zagrany z większym zaangażowaniem i po prostu cały był jak dobry film. Styl zakończenia to raczej żart, ale można było się tego spodziewać :)