Naprawdę broniłem tego serialu.Pierwszy sezon był rewelacyjny z odcinka na odcinek robiło się coraz ciekawiej ,drugi sezon również dość dobry.Trzeci po kilku wpadkach i powtarzającej się fabule również trzyma poziom ale pierwsze dwa odcinki czwartego to po prostu żenua...
Michael skrupulatnie planując swoją ucieczkę z więzienia z całą swoją brygadą po raz kolejny "niechcący zabił" kilku swoich towarzyszy a innych skazał na gnojenie i śmierć w Sonie.Na dodatek złego jego kolega niejaki Sucre trafia do więzienia po tym jak próbował ocalić dupę Michael'owi.Po obejrzeniu tego odcinka (ostatniego trzeciej serii) można się domyślić ,że akcja serialu dalej się będzie skupiać wokół Sony.
Ale ( i tu niespodzianka) nie !
Sona spaliła się a każdy więzień (chyba każdy..) ucieka bez najmniejszego problemu z aresztu.Jakim cudem?Tego nie wie nikt bo niestety nie jest pokazane.
Jedziemy dalej, Michael planuje swoją zemstę na Firmie i po raz kolejny mierzy z pistoletu do Gretchen i po raz kolejny nic nie robi bo dowiaduje się ,że Sara żyje.Jeszcze tego samego odcinka zostaje zamordowany w bestialski sposób Whistler o ,którego chodziło przez cały trzeci sezon przez człowieka ,który rozpieprza wszystko co stanie mu na drodze i nie zważa czy to kobieta, dziecko czy pierwszoplanowy bohater poprzedniego sezonu.Następnie nasz bohater odnajduje swoją ukochaną i po raz kolejny unika śmierci z rąk agenta o nadpobudliwym zachowaniu i tego ,który umie policzyć wszystkich więźniów znajdujących się na spacerniaku(Co do jednego !!!!!).Rodzina Alexa została zabita i to w sposób brutalny (czemu?Nie wiadomo...już zwykła kulka w łeb nie wystarczy).Michael'owi usuwają tatuaże bo w końcu charakteryzatorzy to też ludzie.
Zaczyna się walka z firmą a do ekipy dołączył azjatycki geniusz (co jest nawet ciut rasistowskie bo nie każdy Azjata to mózgowiec),który potrafi przerobić komórkę na urządzenie ,które jeszcze przez 100 lat nie powinno było zaistnieć.
Błędy, wpadki i to po dwóch pierwszych odcinkach.Nie wydaje mi się aby się jeszcze rozkręcił ale cóż pożyjemy zobaczymy...