Nie chodzi mi tutaj o urwanie akcji w kulminacyjnym momencie, to jeszcze jest do zaakceptowania. Bardziej zirytował mnie sposób, w jaki twórcy poprowadzili wątek "buntu".
Najbardziej niezrozumiałe były dla mnie motywacje uczestników, którzy się na to zgodzili. Byli już po trzech grach i zamiast skonfrontować się z grupą, która chciała kontynuować rozgrywkę, wybrali bunt, wiedząc, że oznacza to niemal pewną śmierć i utratę szansy na wygranie pieniędzy. W rezultacie większość z nich zginęła, a cel nie został osiągnięty.
Oczywiste były motywacje numeru 456, który kierował się chęcią zakończenia gry raz na zawsze, no i oczywiście 001, który miał swoje własne powody. Ale motywacje pozostałych zupełnie niejasne. Dlaczego postanowili zaryzykować? Liczyli, że uda im się pokonać strażników i uciec? Nie walczyli przecież o wyższe dobro, nie chodziło im o zakończenie gry i ochronę przyszłych uczestników. Poszli za 456, na niemal pewną śmierć, bez głębszego zastanowienia, chociaż dotychczas wykazywali chęć przetrwania.
Dodatkowo, ta nagła umiejętność uczestników w posługiwaniu się bronią. Wszyscy nagle potrafili sprawnie strzelać i poruszać się, jakby byli zawodowymi żołnierzami.
Był potencjał, ale w mojej ocenie zmarnowany przez słabe poprowadzenie tego wątku.