Pierwsze dwa sezony były fantastyczne. Zwłaszcza pierwszy. Można było przenieść się do tamtych czasów. Człowiek oglądał je z przejęciem i odczuwał skrajne emocje. Odcinki przesiąknięte były tajemniczością, dogłębnie uderzającymi wątkami w postaci artystycznych ujęć, które można było zrozumieć w różnoraki sposób.
Po zmianie reżysera w trzecim sezonie serial sporo stracił w moich oczach. Płytki, niesamowicie odbiegający od książki i przede wszystkim pozbawiony emocji i tego sznytu, który był w sezonie pierwszym.
Z kolei teraz emitowany sezon 4 nie zapowiada się znacznie lepiej. Pomimo ładnych ujęć, ładnych ubrań i ciekawych czasów, sezon ponownie odbiega od sagi książkowej, jest w nim coraz więcej aktorów, którzy grają w pierwszych lepszych filmidłach i błahych serialach typu „M jak miłość” czy „Leśniczówka”, kiedy pierwsza i druga seria dawały szanse „wschodzącym gwiazdom” takim jak Weronika Humaj, Sandra Drzymalska, Jakub Sasak, Patryk Schwichtenberg czy Aleksandra Pisula. Wole jednak nie skreślać nowego sezonu po trzech odcinkach, bowiem ten może mnie pozytywnie zaskoczyć, nawet pomimo odbiegania od książki, które naturalnie z sezonu na sezon jest coraz bardziej widoczne. Trzymam kciuki!