Czytając opinie na temat ostatniego odcinka serialu zdziwiłem się, że tyle osób chciało tak dobitnie doszukiwać się realizmu w finale serialu, który od początku wcale nie był jakoś niesamowicie na realizm nastawiony.

Finał w dodatku przepełniony symboliką, której najwyraźniej niektórzy nie zauważyli, i o tym głównie chciałbym napisać.

Wino, chleb, kruki, rozłożone ręce, sam pościg, wszystko to łączy się w genialną symbolikę, która po przemyśleniu naprawdę robi swoje. Bardzo mi się podobało to rozwiązanie, na początku nie byłem zadowolony, że Mr. Mayhem nie dopadł Jaxa z rąk innego członka klubu ale koniec końców wszystko wydaje się jasne i bardzo przemyślane. Jax nie chciał być manipulantem takim, jakim była jego matka i tym samym nie chciał zmusić ukochanych do tego, by go zabili i odcisnęli na sobie piętno morderstwa ukochanego brata . ale wiedział, że głosowanie musi się odbyć i wiedział również, że koniec jest nieunikniony. Jasne, mógł uciekać, pozostawić to wszystko za sobą, ale miał żyć ze świadomością, że zginęli przez niego wszyscy jego najbliżsi, a żyjących musiał opuścić i już nigdy ich nie zobaczy? ze świadomością, że zabił własną matkę i koniec końców stał się tym kim nigdy nie chciał się stać. Jax wszystko poukładał w swojej głowie, zrobił to co uważał za słuszne, pożegnał się ze wszystkimi, porozmawiał na koniec z ojcem tłumacząc mu niejako swoje wybory, a następnie zrobił to co jego ojciec, do tego w akompaniamencie policyjnego pościgu, który miał wydźwięk czysto symboliczny, Jax całe życie uciekał przed prawem ale starał się być dobrym człowiekiem, myślał, że jak już zginie z łap jakiegoś bandziora, a tymczasem zabił go zwykły, w dodatku dobry człowiek. Dodatkowo poza, w jakiej Jax wjeżdża w tira nie pozostawia wątpliwości, że Sutter napakował zakończenie symboliką, w dużej mierze sakralną, gdzie w tym wypadku Jackson ukazany został jako ten, który oddał swoje życie by odkupić winy klubu, które jakby nie patrzeć zapoczątkowane zostały przez jego matkę, a później samego presidenta. Nie wspominając już o genialnej kończącej scenie z chlebem i dopływającą do niego krwią (winem) oraz dwoma krukami, które to symbolizowały J.T. i Jaxa - ojca i syna, którzy wreszcie się spotkali.

Strasznie spodobało mi się również pojawienie się w finale prawdziwego Reapera! bo myślę, że Sutter nie pozostawił wątpliwości, że bezdomny 'duch' kobiety, która zginęła w wypadku J.T. to sam Reaper, który w jakże piękny i symboliczny sposób do tego w towarzystwie chleba i wina pojawił się w finale, wypowiedział bardzo ważne 'it's time' i dał Jaxowi płachtę, dzięki której i on przez chwilę stał się ucieleśnieniem Reapera i wykonał jego robotę pozbywając się 'tych złych'.

A reszta odcinka, pomijając fantastyczną symbolikę oczywiście również na plus, wszystkie wątki świetnie podomykane, Taddarius dołączył do SAMCRO jako pierwszy czarny brat pod szyldem kosiarza, Chibbs został presidentem, a Tig vice i wdodatku jest z Venus :D, do tego wszelkie zagrożenia zostały wyeliminowane lub zostaną zrzucone na Tellera więc klub powinien mieć się dobrze. Jax wykonał swoją misję bezbłędnie. Mano aka Nero z pewnością swoją misję również wykona należycie, mimo bólu po stracenia Gemmy rozumiał, że takie a nie inne prawa i zwyczaje panują w SoA, sam należał do Byz-lads więc na pewno zdawał sobie sprawę, że to nie mogło potoczyć się inaczej, choć mimo wszystko miał nadzieję na happy end u boku swojej ukochanej.
Bardzo podobało mi się również, że Jax rozliczył się z faktów z panią prokurator, mimo wszystkich tych raptownych i agresywnych zagrywek był dobrym człowiekiem i chciał, żeby kobieta, która starała się pomóc jego żonie poznała całą prawdę.

Dla mnie świetne zakończenie mistrzowskiego serialu.

Bardzo będzie mi brakowało SAMCRO.