Czym jest obóz koncentracyjny Auschwitz- Birkenau każdy wie. Jest mnóstwo dokumentów na ten temat i to nie jest jeden z nich. To piękna historia miłosna, opowieść literacka, z góry skazana na porażkę… a jednak zamiast wieszać psy na produkcji spróbujmy zrozumieć, co Twórcy próbowali przekazać? To takie światełko w tunelu, w świecie tak brudnym, gdzie człowiek człowiekowi wilkiem, pokazujące, że nawet w tak okrutnych okolicznościach może narodzić się uczucie, które przetrwa najcięższe trudności. To hołd dla wszystkich tych więźniów, którzy często małym gestem, ryzykując swoje życie próbowali mimo wszystko ratować czyjeś. Twórcy w subtelny sposób (podkreślam, to fikcja literacka, sam obóz przedstawiony jest niezwykle delikatnie) próbują nam pokazać, że nawet w takim miejscu można znaleźć dobro, życzliwość od tych, którzy nie dali się złamać.

Uważam, że zamiast jak zwykle narzekać bo ktoś nie zrobił kolejnego dokumentu historycznego, może warto byłoby się oddać chwili refleksji nad samym sobą, jak wielkie mamy szczęście, że budzimy się rano we własnym łóżku, otoczeni rodziną? Ci ludzie tego szczęścia nie mieli. Pomódlmy się za nich i nie zapominajmy nawet w krytycznych sytuacjach być zwyczajnie DOBRYMI LUDŹMI.