Wczoraj po obejrzeniu traileru, odrazu wciagnelem ksiazke w jakies 6 godzin, bardzo mnie wciagnela. Zauwazylem jednak, ze autorka na poczatku, bardzo dobrze rozwijala emocje Lale, m.in. gdy siedzial w pociagu i patrzyl przez mala szparke na roztaczajace pola kwiatow. Podobaly mi sie tak doglebne i emocjonujace opisy, naprawde mozna bylo sie wczuc w dana sytuacje i odbierac uczucia bohatera. Jednakze, pod koniec ksiazki mialem wrazenie, ze autorka chce ja jak najszybciej skonczyc (moze mijal jej jakis termin), bo przy wielu emocjonujacych sytuacjach, ktore byly jakby najwazniejszymi [SPOILER] m. in. ucieczka z obozu z Wiedniu, lub rozstanie z Gita jeszcze w Auschwitz[/SPOILER], opisy byly dosc splaszczone. Czy moze byl to typowy zabieg aby pokazac, jak wyniszczony byl umysl bohatera, ktory mial w sobie mniej emocji? Jezeli tak, to koniec koncow jakos by sie to bronilo. Jednakze te kulminacyjne momenty pod koniec ksiazki byly dla mnie za bardzo dynamiczne i malo emocjonalne.