Najlepiej ukazuje, że Belly tak naprawdę swoimi niedojrzałymi decyzjami rozbiła relację braci i całą paczkę - rodzinę. Oczywiście bracia Fisher też się do tego przyczynili, ale główną winowajczynią jest Belly, która po wszystkim uciekła i zaczęła szukać siebie. Wcześniejsze sezony pokazywały jak bardzo to Belly podąża za Conradem i Jere'm, ale końcówka trylogii daje zupełnie inny obraz, to oni się zatrzymali, nie mogli iść dalej. Zniszczyła ich samych i skupiła wyłącznie na sobie. Oczywiście uważam, że powinna dojrzeć i zacząć żyć własnym życiem, ale obaj zasługiwali na zamknięcie tego rozdziału.
Mam bardzo mieszane uczucia przed finałem. Z pewnością spotka się z Conradem i wrócą do siebie, ale pozostawianie czegoś takiego na ostatni odcinek, daje wrażenie pospieszenia wątków, a zwłaszcza tego najważniejszego, potraktowanie go po macoszemu. Obojętność Belly ukazana w ostatnich odcinkach, odcięcie od bliskich, skupienie na sobie, rozpoczęcie nowego życia na innym kontynencie, nowi znajomi, chłopak, mieszkanie, praca, studia, nie daje miejsca na to, żebyśmy uwierzyli, ze nagle go zobaczy i do niego wróci. Jeśli tak, to pozostaje jeszcze jeden temat, zrani kolejnego chłopaka, który pokazał, że jest dla niego ważna. Benito niby wiedział, że wyjedzie, tak się tłumaczyła przynajmniej, ale ona postanowiła się z nim związać, sama go pocałowała i ciągnęła związek. Zasugerowała, że jest dla niej "klinem". Potraktowała go przedmiotowo. Czy można uznać, że się zmieniła, czy może tym razem wycelowała w kogoś, kto nie był spokrewniony z braćmi Fisher, ale schemat zachowała. Miała się skupić na swoich uczuciach, a tak naprawdę uciekła i znalazła atencję u kogoś innego. Liczyłam, że zmierzy się ze swoimi uczuciami, ale niestety, odkłada je na półkę tak, jak listy.