Jack Black i Christopher Lloyd na plus, niejaka Lizzo na minus, bardzo plastikowa postać, niby miała być taką rozpieszczoną królewną, ale wydała się zbyt bezpośrednia i cukierkowa.
Nie podobała mi się też historia miłosna żółwia z kalmarem. Nie było czasu by nadać jej wiarygodność. Scena wypadła w konsekwencji sztucznie.

Fajnie, że znów były ugnaughty nawiązujące do pierwszego sezonu. Piękne było idylliczne miasto budzące skojarzenia z Coruscant, ale przypominało też miasto przyszłości z serialu Nowy Wspaniały Świat. Na plus wiele ras i kantyna dla droidów w opozycji do niegościnnej kantyny Mos Eisley. Kolejny plus to pokazanie, że nie wszystkie droidy separatystów zniszczono.
Pojedynek o władzę przypomniał mi dojście do władzy Maula, a do tego pokazał w interesujący sposób wyposażenie bojowe Mandalorian. Muzyka wzbudzająca skojarzenia z Mortal Kombat też mi tam podpasowała. Pozbycie się miecza w bardzo sprytny, ale logiczny sposób też dobre. Fajnie, że wyciągnął to niejako z rękawa.

Ogólnie uważam, że odcinek nie był za dobrze wyreżyserowany, ale był sympatycznym fan-service i podobał mi się mimo głupotek, na pewno bardziej niż nudny trzeci z niesympatycznymi bohaterami.

Nie widzę braków w logice tego odcinka - miał luźniejszą stylistkę ale scenariusz był sensowny. Ot, taki quest poboczny. Do tego dużo fanserwisu, ale takiego w dobrym stylu. Ukazanie świata gdzie program amnestii Nowej Republiki działa nie najgorzej (w opozycji do Corussant) to fajne puszczenie oka.

Jeżeli chodzi o samo "śledctwo" no to niestety padano ona ofiarą pewnej skrutowości, jak wszystko w tym sezonie... Znowusz pożądane zbudowanie czegoś takiego wymagałoby że dwóch odcinków. Najmniej. A tu jest wszystko i jeszcze inne w 40 minutach zmieszczone...

To i tak wygląda i działa dobrze.

Najsłabsza była walka między mandalorianami. Już nie mówię, że kobieta z mężczyzną. Ale to po prostu było nudne z oczywistym rozstrzygnięciem. Arsenał broni Mandalorian też już tyle razy przerabiany, że to nic ciekawego.

Zasady przekazywania mrocznego miecza robią się cokolwiek absurdalne. Wiem, że celem było wciśnięcie miecza w ręce Bo Katan. Ale to jest słabe. A można było to rozegrać na 100 leoszych sposobów.