Podziwiam ich, że im się chciało cały czas za czymś gonić. Przecież nie da się upilnować 180 ludzi, żeby wszyscy słuchali się wezwań, to może przeżyjemy. Do tego wszystko było za proste - Ben chciał podjąć pracę i za chwilę ją podjął. Cal miał wrócić do szkoły, więc po prostu wrócił. Każdy wiedział to, co wiedzieć powinien i nie wiadomo, kiedy się tego dowiadywał. Zostało pominięte dużo rzeczy, które dzieją się w prawdziwym życiu, jakieś starania, jakieś przygotowania, jakieś oczekiwanie. Wszystko co się działo, nie miało dalszych konsekwencji. W latach 80. ten serial byłby hitem, kojarzy mi się z Quantum Leap, gdzie też wszystko było takie proste i zawsze wszystko wychodziło. Albo z podobnymi, disneyowskimi, familijnymi serialami. Tymczasem, oglądając go w obecnych czasach, zaczynał być coraz bardziej męczący, szczególnie trzecia seria. Wszystko było coraz bardziej zagmatwane. Ta cała sprawa z tym drewnem, arką i tą księgą... W pewnym momencie przestałem to wszystko analizować, bo było zbyt naiwne. Do tego bohaterowie niejako nie mieli prywatnego życia, wszystko kręciło się wokół wezwań i tego lotu. Żaden z nich się nie załamał, wszyscy byli twardzi i niezłomni. Szczególnie nie miała prywatnego życia pani doktor Bahl, która robiła te swoje minki :) Cały czas siedziała w laboratorium, to był jej sens życia, tak jakby tam mieszkała. Ona w ogóle dostawała za to jakieś pieniądze? Stone'owie nigdzie nie pracowali, a mieli kasę, żeby jeszcze przygarnąć obcą dziewczynę do domu i ją utrzymywać i wmawiać jej, że jest rodziną, a ona w to uwierzyła :) Młodzi do szkoły też nie chodzili. No i te ostrzykane wargi Olive - no masakra po prostu. Wygląda to kuriozalnie. Czekam oczywiście na czwarty sezon, ale oczekuję, że wszystko zakończy się klapą. Że umrą. Że będzie źle, żeby to nie była sztampa.