A nie wspomniano, że na motywach?

Nie wiem czy czytaliście, ale kto czytał, ten pewnie zauważył rażące podobieństwa z sagą
Cornwella. Co mianowicie?

-Główny bohater imieniem Ragnar to wygadany, zawsze uśmiechnięty blondwłosy rębacz, który
jednak wpada w furię, gdy chodzi o jego rodzinę lub kraj. Zamiast miecza woli siekierę, którą
nad podziw dobrze włada, ponadto zostaje jarlem.
- Brat (tam sojusznik) Ragnara to podły i ponury woj, który boi się run i przepowiedni i który nie
zna poczciwości i uciechy. Skory do buntu, lubi być w centrum uwagi.
- Najeżdżają Northumbrię, przy tym samym skraju i również od razu idą łupić kościół, bijąc przy
tym księży i mnichów, odnajdują kosztowności, które rąbią na kawałki. Identyczna kwestia
obśmiewania jezusa.
- Imiona głównych bohaterów: Poza Ragnarem, Lodbrokiem, pojawiają się: Gyda, Athelred (w
kilku odmianach) i wiele wiele innych (choć to mogło być dziełem przypadku - po prostu były
popularne)

ale, przede wszystkim:

-Młody Anglik zostaje uprowadzony z Northumbrii, z przyczyn mu tak naprawdę niejasnych,
mogli go równie dobrze zabić, staje się tłumaczem i przyjacielem (nawet powiernikiem)
Ragnara. Rośnie motyw budowania zaufania do Anglika. On sam odwraca się od Boga,
oddając się pod opiekę bogom nordyckim, szczegolnie Odynowi.

- Nieudolny Król Aella zwołuje fyrd w swoim dworze.

Pszypadeg? Nie sondzem ;)