Do 4. sezonu jakościowo serial szedł w górę. Oczywiście były lepsze i gorsze momenty, ale dla mnie odcinki wokół śmierci Ragnara i ostatnie losy króla Egberta to był majstersztyk, który w kinie w ogóle zdarza się rzadko. Taki poziom trudno jest oczywiście utrzymać, ale ostatni sezon, a już kompletnie jego końcówka, jest według mnie klapą.
Tam mieliśmy wspaniałą relację Ragnar-Egbert, poboczny wątek Rollo i całą gamę niezłych bohaterów. W piątym, czołowa trójka odeszła, Lagherta stałą się nie do zniesienia z jej sztywniactwem i bezsensownymi dialogami. Na ich miejsce miał wejść poprawiony (jako postać) nowy król Anglików i biskup Hehmund. Ale jeden szybko zginął, a drugi stał się kukiełką, sztucznie utrzymywaną przy życiu, żeby po prostu był i pokazywał ładną buźkę.
I dalej co, ciężar bycia głównymi bohaterami mieli przejąć po Ragnarze synowie. Miało być chyba tak, że wszyscy oni staną się wielkimi wikingami, ale scenarzyści nie unieśli tematu, dlatego pierwszy (przecież naznaczony smokiem w oku!) zginął bez sensu, zanim osiągnął cokolwiek. Hvitserk z psią twarzą jest nic nie znaczącym pudelkiem, Ivar nim pomiata i słusznie. Ivar jest niesamowicie irytujący, od początku tylko się czeka aż ktoś go wykończy, jedynie Ubbe i Bjoern to wartościowe postaci.

No i w końcu fabuła. Tak jak było ciekawie, tak tutaj w kółko to samo. W poprzednich sezonach nie do pomyślenia były jakieś zapychacze czasu. Tutaj naprawdę kiszka. Po co dramaturgicznie była pierwsza inwazja na Kattegat skoro nie zmieniła chyba kompletnie nic? A ostatni odcinek to kompletna klapa, 40 minut ochów i achów przedbitewnych. Jakoś wcześniej nie zbierało im się tak na rozterki przed walką.