Niestety, o ile początkowe perypetie i wyzwania stojące przed tytułową bohaterką ogląda się z zainteresowaniem to po 2, góra 3, pierwszych odcinkach zaczyna powtarzać się utarty do bólu schemat. Wielkie wyzwanie - wielkie zagrożenie - oszałamiający sukces.

Nasza mała twardzielka robi za Supermana. Pomijam, że jest najmądrzejsza, a strategii i taktyki mogła by uczyć generałów (ostatni odcinek serii to już absurd do sześcianu). Ona jest do tego niemożliwa do pokonania w walce. To nie ma znaczenia jaki scenariusz przybiera wojna w której ona bierze udział. Zawsze musi wygrać. Właściwie bez trudu. Tak naprawdę oddział którym ona dowodzi jest pozbawiony tutaj znaczenia. Sama wszystkich porozstawia po kątach. Pokonuje całe armie i wraca z zadrapaniem na policzku (to już jak zle pójdzie, bo normalnie to nawet zadyszki nie złapie).
Szybko okazuje się, że tytułowa Tanya jest .... najsłabszym elementem opowiadanej historii. Jej zachowania i sukcesy są tak przewidywalne, że właściwie od 4 odcinka aż do 11 można sobie darować oglądanie. Ona w każdym epizodzie wygra i wyrobi przy 400% normy.

A serial miał potencjał. Zamysł był ciekawy u swego zarania. Osadzenie akcji w Europie lat I wojny światowej (i zaraz po, bo portretowany konflikt rozciąga się z dłuższym zakresie czasowym, uczestnicy wojny mają lekko zmienione nazwy, poza tym wszystko jest znane z historii) i oddanie klimatu tamtej epoki jest oryginalne i interesujące. Mocne akcenty militarne wraz z dorzuconą magią tworzą naprawdę fajny i ciekawy miks.
Szkoda, że główna postać jest taka prosta i przewidywalna. Wszystko psuje.