1. Główny cudak sezonu, czyli dr Narcisse, jest jednym z najsłabszych serialowych antagonistów. Wziął się nie wiadomo skąd, nie ma poparcia nikogo ważnego, nie ma pod sobą sprawnie działającego przestępczego imperium - mimo to, stwarzanie przez niego problemów jest rozwleczone na cały sezon. Postać dostaje mnóstwo czasu serialowego, ale zajmuje się głównie wygłaszaniem cytatów. Widząc go w końcowych odcinkach miałem już tylko nadzieję, że lada moment go wykończą... Jego zatrzymanie (pod jakim zarzutem?) absurdalne, dodatkowo dla widzów spoza USA Marcus Garvey to postać abstrakcyjna.

2. Nachalnie prezentowana poprawność polityczna - tak, wiemy, że połowa lat '20 to okres rozwoju murzyńskich klubów i murzyńskiej muzyki, ale czy ok. 1/3 akcji sezonu musi dziać się w The Onyx Club? Czy murzyńska śpiewaczka musi występować w tempie jeden pełen utwór na odcinek? W tym aspekcie twórcy serialu przeholowali w drugą stronę.

3. W jaki k... sposób Chalky i trzech jego towarzyszy wymanewrowało całą ochronę Nucky'ego??? Po zobaczeniu tej bzdury wyłączyłem finałowy odcinek i wróciłem do niego następnego dnia, bo nie byłem w stanie znieść tego absurdu.

4. Najmocniejszy punkt sezonu, czyli agenci FBI, zdecydowanie zbyt słabo rozwinięty. A szkoda, bo był potencjał na utworzenie takiej wcześniejszej, może nawet mrocznej wersji Nietykalnych

5. Nierówny poziom wątków skoncentrowanych wokół postaci drugoplanowych. Świetny Van Aldena, niezły i zaskakujący Gillian, dość dobry Richarda (chociaż niepotrzebnie powiązany na koniec z Nuckym), ale słaby Rothsteina, słaby Torrio i zupełnie daremny i zbędny Margaret.

Podsumowując, sezon czwarty wypadł w mojej ocenie gorzej od trzeciego i dużo gorzej od powiązanych 1&2.