Harrow to chyba najbardziej ludzka postać z serialu... człowiek, który jest zabójcą - rzemieślnikiem, jednak nienawidzi tego zajęcia. Kilkakrotnie chce się rozstać z fachem (zakopuje broń, oszczędza człowieka którego miał zabić, próbuje pracować w kuchni), jednak życie ciągle sprowadza go na drogę zła. On jedyny jest tutaj obrońcą sprawiedliwości, człowiekiem który zabija kogo widzi sens zabić (Horwitza - za Angelę, a Nucky'ego za Darmody'ego nie, bo wie że James sam zadzierał nosa), oszczędza kogo chce. Jest niczym Bóg, który osądza kto zasługuje na życie, a kto na potępienie. Jego smutny koniec pokazuje, jak bardzo wyszedł z wprawy, jak bardzo nie chciał już zabijać - i w jaki sposób szary świat, w którym się obracał, ściągnął go na dno. Swoją drogą, zakończenie z Harrowem przychodzącym do rodziny i mającym całą twarz, jest piękną i zaskakującą metaforą powrotu do Itaki, Arkadii, Pól Elizejskich czy jak ktoś tam zinterpretuje :)

Mnie ta postać przynosi na myśl Żelaznego drwala z Dorotki. Świetna postać i chociaż życzyłem mu dobrze, podobało mi się zakończenie jego wątku.