Od razu napiszę, że "The Fall of Max Payne" to także bardzo dobra gra, ale bije poprzednika wyłącznie pod wzgledem grafiki. Fabuła jest dobra, ale nie wciąga już tak bardzo jak wątek Valkirii, a w późniejszych etapach fabuła schodzi jakby na drugi plan kosztem rozwalania kolejnych przeciwników. "Dwójka" zachowała dobry klimat, ale przy zaśnieżonych nowojorskich ulicach, brudnym metrze i podejrzanych spelunach z oryginału wypada on conajwyżej nieźle.

Największą bolączką gry jest wymiana aktorów - po jaką cholerę!? Może bym to jeszcze zniósł, gdyby wymiana ominęła Sama Lake'a, który jakoś bardziej pasował mi do roli Maxa, niż Timothy Gibbs. Co z tego, że jest profesjonalnym aktorem? Zmiana postaci Lema również wypadła na gorsze. Spodobało mi się za to rozwinięięcie postaci Mony Sax (+ za poziomy, gdzie można nią grać). Lekkiemu pogorszeniu uległ też bullet-time, który jest szybszy i sam się regeneruje.

No dobra, nie ma co zbytnio narzekać, bo "2", jak już napisałem, jest naprawdę dobrą grą. Większy ekwipunek, lepsza grafika, wciąż świetna muzyka i ciekawa (mimo wszystko) fabuła. Z początku wszystko przedstawiono chaotyczne, ale później ta układanka w głowie Maxa zaczyna łączyć się w jedną całość. Trzeba przyznać, że ten zabieg wyszedł Remedy naprawdę świetnie. Jeżeli podobała Ci się rewelacyjna "1", to musisz sięgnąć po jej kontunuację.