Nie wyobrażam sobie, że moglibyście nie lubić dwójki jeśli jaraliście się pierwszą częścią. Max Payne 2 to niemal ten sam gameplay i oprawa graficzna - w tej kwestii niewiele się zmienia. Pod względem klimatu też niewiele się różni - choć jedynka była chyba nieco mroczniejsza. Znów mamy wplecione różne mroczne wizje Maxa. I znów jest ten sam styl, który zachwycał w jedynce.

To jedna z tych gier, które po prostu dalej sprawiają niesamowitą frajdę pomimo prostego systemu rozgrywki (o samej walce nie wspominając). Jak się już wciągniesz, to trudno się oderwać. To również zasługa świetnego scenariusza - historii, która naprawdę wciąga i niecierpliwie oczekuje się tego, jak to się wszystko potoczy. Zachowany jest oczywiście ten komiksowy charakter cutscenek. I choć zmienił się głos Maxa, to myślę, że dalej robi on świetną robotę. Świat jaki jest w tej grze przedstawiony, jest zimny, bezlitosny, pełen zepsucia, ale też zakręcony i z charakterystycznym czarnym humorem.

Jedyna rzecz, do której mogłem się doczepić, to ilość wstawek (cutscenek) w stosunku do rzeczywistej gry. Gra ogólnie jest krótka, a przez to, że tak często przerywana jest cutscenami, to jeszcze bardziej potęguje to wrażenie.

Niemniej, dla mnie i tak jest to prawdopodobnie jeden z najlepszych sequelów w historii.

Moja ocena: 9/10.