System walki na początku może wydawać się ciekawy, ale po godzinie ma się go dość, bo jest nudny i powtarzalny. Cały czas to samo - grupujemy przeciwników na jednym z pól siatki 3x3 i spamujemy w nich czarami. Dosłownie wszystkie pojedynki rozgrywane są identycznie i są bardzo czasochłonne, nawet z bardzo prostymi przeciwnikami (każdorazowe klikanie po menu, żeby wybrać skille związane z przepychaniem przeciwników w różnych kierunkach planszy, doprowadza do szału). Dlatego po 2-3h gry ma się już ich dość. Na szczęście można przełączyć się na poziom trudności "friendly", gdzie wygrywamy 99% walk automatycznie i natychmiastowo. To pozwala skupić się na samej historii, bo Radiant Historia to bardziej gra typu visual novel, a nie jRPG, choć bardzo stara się być tym drugim gatunkiem. Mimo możliwości podróżowania w czasie, cofania się do określonych wydarzeń itd., gra jest bardzo liniowa, większość czasu będziemy oglądać "pokazówki" i słuchać dialogów. Widać tutaj niski budżet - ciągle chodzimy po tych samych lokacjach, jest bardzo mała różnorodność przeciwników itd., ale mimo tych wielu mankamentów i tak warto spróbować, bo koncepcja sama w sobie jest ciekawa.